Dichter

एउटा सहरको रोजनाम्चा
मोबाइल टावरमास्तिरबाट
एउटा चतुर घाम हाम्फाल्छ सहरमा ।
खबरकागजमा हेडलाइनहरु लटरम्म झुल्छन ।
कविहरु साइँसुत्त हराउँछन् ।

ठुल्ठुला कार्यालयका चेपचापमा
सानासाना मान्छेहरु लुक्छन् ।
पैतालामुनि को कती टेकिँदैछन्
जुत्ताहरुलाई थाहै हुँदैन ।

जुताहरुको गोप्य साँठगाँठ
दुरुह सही र घुमाउरा बाटाहरुसित हुन्छ
चश्माहरु टाइलाई स्वस्ति गर्छन
कलमहरु नाच्दै आएर बादलको मसीले आकाशमा नोटिङ लेख्छन् ।
र धरतीको पेपरवेटले थिच्छन् ।

फलामलाई फलामले
बोलीलाइ बोलीले
कलमलाई कलमले काट्छ भन्ने लोकविश्वासमा
बुढापाकाहरु ढुक्कले निदाउँछन् ।
सिलिङ फ्यानबाट पनि सत्ताको तातो हावा खस्छ ।
सत्ताको घामले बाहिर झन् पोल्छ ।
र पोलेकाहरु सियाँल खोज्दै बिल्डिङका छायामुनि सुस्ताउँछन ।

जता पानी जम्छ
जम्मै भ्यागुता उतै पस्छन् र टर्टराउँछन ।
पस्न नपाउनेहरु छट्पटिँदै मर्छन ।
जता चर्को बाजा बज्छ
खुट्टाहरु त्यसैमा नाच्छन् ।
नाच्न नजान्नेहरु पिँजराको सुगालाई भविष्य सोध्नपुग्छन् ।

महँगा गाड़ी
र किफायती तरुणीहरुको बिगबिगी भएको त्यस सहरमा
चर्को अर्केष्ट्रामा थिचिएर
सारङ्गीहरु रुन्छन्
एकलास चोकहरु सुन्छन् ।

एउटा एश्वर्य
चिडियाखानाको सिँहझंै सुतेको देखिन्छ ।
अर्को पीड़ा
डुलुवा कुकुरझंै गल्ली–गल्ली डुलेको भेटिन्छ ।

कवि कम तर कविताहरु धेरै
खबर कम तर पत्रकारहरु धेरै भएको
त्यस सहरमा
सुख सधैँ आतङ्क छ ।
दुःख सधैँ लठेप्रो छ ।   

Rajendra Bhandari

Tagebuch einer Stadt

Oben vom Mobile Tower springt
listig eine Sonne hinab auf die Stadt.
Wo in den Journalen die Schlagzeilen blühn,
da machen die Dichter sich rasch aus dem Staub.

In den Gassen, in engen Großraumbüros
verbergen sich die gewöhnlichen Menschen.
Wieviele man unter den Sohlen zertrampelt,
davon haben die Schuhe keine Spur.

Sie halten in heimlichen Sitzungen Rat,
schmerzlich laufen sie über die kurvigen Straßen,
Brillenträger grüßt Krawattenträger.
Da aber kommen die tanzenden Fȕller und schreiben
mit Tinte ihre Schulnoten in die Wolken

und drücken sie mit schweren Briefbeschwerern
hinunter auf die Erde.

Im Vertrauen auf das Gesetz,
dass das Eisen vom Eisen
die Sprache von der Sprache
der Fȕller vom Füller getilgt wird,
schlafen die alten Menschen ruhig, sie sind das Volk,
innen in den Stuben verteilen die Ventilatoren die heiße Luft der Macht,
mehr noch, die Hitze brennt und versengt auch draußen den Raum,
und die Abgebrannten hauen ab, flüchten sich in den Schatten, in kühle Gebäude.

Aber wo eine Pfütze ist,
da springen auch die Frösche und quaken
Wer keinen Platz in dieser Pfütze findet,
der muss quappenlos langsam verrecken.
Wo laute Musik spielt,
da tanzen auch Beine.
Wer aber leider gar nicht tanzen kann, der geht zum Papageien-Orakel und fragt nach seiner Zukunft.

In der Stadt
gibt es teure Autos
und überall willige Schlampen
vom hupenden, bellen Lärm übertönt
heulen sich die Sarangis* aus.
Wer auf der Straße an der Kreuzung steht, hört zu.

Ein Reicher sieht drein
wie ein schlafender Löwe im Zoo.
Ein Armer sieht drein
wie ein Straẞenköter in den Gassen.
Hier in der Stadt, wo
es wenige Dichter gibt, aber sehr viele Gedichte,
wenige Nachrichten, aber sehr viel Journaille,
ist stets gefährdet das Glück
und ohne Sprache die Armut.

Übersetzung: Christian Filips

 

Biografie Rajendra Bhandari

Weitere Gedichte

शब्दहरुको पुनर्वास /
Der Wörter Umsiedlung / Zurückeroberung der Wörter

बजार गरेर /
Heim vom Basar / Vom Markt

बेरोजगार युवाको आइडेन्टिटी कार्ड /
Identitätsnachweis eines jungen arbeitslosen Inders / Identität eines arbeitslosen jungen Mannes