Κινηματογραφος BOTANIC FICTIONS Ταινια Μεγαλου Μηκους

On the Political Narratives of Plants

Το δεύτερο βράδυ στα πλαίσια της σειράς εκδηλώσεων «Botanic Fictions» – on the political narratives of plants“ θα προβληθεί η ταινία μεγάλου μήκους «Palmölinseln» από τον Armin Linke. Η επιμελήτρια Anja Lückenkemper θα κάνει την εισήγηση.
 
Armin Linke
σε συνεργασία με την Giulia Bruno και τον Giuseppe Ielasi

βίντεο HD, με ήχο, 95΄04΄΄
Με την ευγενική παραχώρηση των καλλιτεχνών
 
Ο ελαιοφοίνικας (Elaeis guineensis) είναι ενδημικό φυτό της Δυτικής και Νοτιοδυτικής Αφρικής. Αυτή τη στιγμή, γύρω στο 30% του φυτικού ελαίου όλου του κόσμου προέρχεται από τους καρυοειδείς, αγκαθωτούς καρπούς αυτού του είδους. Το φυτό εισήχθη στις αποικίες της Νοτιοανατολικής Ασίας στα μέσα του 19ου αιώνα, ενώ σήμερα το 80%  του ακατέργαστου φοινικέλαιου που παράγεται και εξάγεται παγκοσμίως έχει την προέλευσή του στις τροπικές χώρες Ινδονησία και Μαλαισία. Μεταξύ των μέσων της δεκαετίας του 1990 και των αρχών της δεκαετίας του 2000, η κατανάλωση φοινικέλαιου αυξήθηκε κατά 60% ‒ σημειώνεται ότι χρησιμοποιείται για την παραγωγή καλλυντικών, τροφίμων και βιοκαυσίμου. Παρ’ όλα αυτά, συχνά είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς το φοινικέλαιο ως συστατικό γιατί υπάρχουν περισσότερες από 200 χημικές ουσίες και λιπαρά οξέα με άλλες, ειδικές ονομασίες που προέρχονται από αυτό. Κατά συνέπεια, η Ευρώπη και οι ΗΠΑ είναι μεγάλοι καταναλωτές φοινικέλαιου. Η δραματική επέκταση των φυτειών ελαιοφοίνικα είναι ένα σχετικά πρόσφατο φαινόμενο, ενώ, σύμφωνα με τις τρέχουσες εκτιμήσεις, η ζήτηση φοινικέλαιου θα διπλασιαστεί την επόμενη δεκαετία και θα τριπλασιαστεί ως το 2050.

Η ταινία του Armin Linke «Pulau-pulau kelapa sawit» γυρίστηκε στην Ιάβα, τη Σουμάτρα και το Καλιμαντάν (Βόρνεο) κατά τη διάρκεια μιας σειράς από επισκέψεις που έκανε με τη συνάδελφό του Giulia Bruno και τους επιμελητές του «Disappearing Legacies». Με πλάνα από φυτείες ελαιοφοίνικα, ενεργές πυρκαγιές τύρφης και σχετικούς με τον ελαιοφοίνικα χώρους παραγωγής, η ταινία δείχνει παραστατικά για ποιο λόγο η αγροτική επιχειρηματική δραστηριότητα εκμετάλλευσης του ελαιοφοίνικα γνώρισε τόσο ραγδαία ανάπτυξη στην Ασία. Τα διάφορα στάδια παραγωγής φοινικέλαιου συνδέονται καλειδοσκοπικά μέσω των σημείων ρήξης: σε προκλητικές συνεντεύξεις κάτοικοι, εργάτες φυτειών, μικροκαλλιεργητές, ακτιβιστές, επιστήμονες και κυβερνητικοί αξιωματούχοι εκφράζουν τις συχνά αντικρουόμενες απόψεις τους για τη μεταμόρφωση της Ινδονησίας σε ένα κράτος παραγωγής φοινικέλαιου. Ενώ ο ρυθμός παραγωγής έχει θετικό αντίκτυπο στο ΑΕΠ της Ινδονησίας, η αλματώδης αύξηση της ζήτησης φοινικέλαιου και των παράγωγων προϊόντων του έχει τρομακτικές συνέπειες για τα τροπικά δάση της χώρας. Για πολλούς κατοίκους της, ανθρώπους και ζώα, η επέκταση αυτή βιώνεται ως καταστροφή.
 
των Anna-Sophie Springer και Etienne Turpin. Από την έκδοση για την έκθεση Verschwindende Vermächtnisse: Die Welt als Wald [Disappearing Evidence: The World as Forest / «Κληρονομιά υπό εξαφάνιση: Ο κόσμος ως δάσος»], 2018

Εδώ και πάνω από 20 χρόνια, ο Armin Linke εξετάζει το πώς η ανθρωπότητα χρησιμοποιεί την τεχνολογία και τη γνώση για να μεταμορφώσει την επιφάνεια της γης και να την προσαρμόσει στις ανάγκες της. Οι ταινίες και οι φωτογραφίες του καταγράφουν τις αλλαγές που έχει επιφέρει ο άνθρωπος στη γη, τη θάλασσα και όλη τη βιόσφαιρα. Ο Linke ήταν καθηγητής στην Κρατική Ανώτατη Σχολή Σχεδιασμού της Καρλσρούης (HfG) και στο Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής Βενετίας (IUAV), καθώς και ερευνητικός εταίρος στη Σχολή Αρχιτεκτονικής και Πολεοδομίας του ΜΙΤ στο Κέιμπριτζ των ΗΠΑ. Οι πολυμεσικές εγκαταστάσεις του έχουν παρουσιαστεί σε πολυάριθμες Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής στη Βενετία. Το 2004, η εγκατάσταση του Linke με τίτλο Alpi και θέμα το σύγχρονο αλπικό τοπίο απέσπασε ειδικό βραβείο για το καλύτερο έργο στην κατηγορία «Επεισόδια». Η ατομική του έκθεση The Appearance of That Which Cannot Be Seen [«Η εμφάνιση αυτού που δεν μπορεί να ιδωθεί»] παρουσιάστηκε στο Κέντρο για την Τέχνη και τις Τεχνολογίες των Μέσων (ZKM) της Καρλσρούης (2015, 2016), στο Περίπτερο Σύγχρονης Τέχνης (PAC) του Μιλάνου (2016), στο Λούντβιχ Φόρουμ του Άαχεν (2017) και στο Κέντρο Φωτογραφίας της Γενεύης (2017). Το πιο πρόσφατο εγχείρημα του Linke με τίτλο Prospecting Ocean [«Προοπτικές Ωκεανού»], σε ανάθεση και παραγωγή της TBA21-Academy, πραγματεύεται τις οικολογικές και πολιτικές προκλήσεις των ωκεανών. Η εγκατάστασή του Carceri d’Invenzione [«Φανταστικές Φυλακές»], μια σύλληψη σε συνεργασία με την Giulia Bruno και τον Giuseppe Ielasi, την οποία επιμελήθηκε ο Anselm Franke, ήταν η επίσημη γερμανική συμμετοχή στην 22η Τριενάλε του Μιλάνο που είχε τίτλο Broken Nature: Design Takes on Human Survival [«Σπασμένη Φύση: Το design καταπιάνεται με την ανθρώπινη επιβίωση»].
 

Πίσω