Πριν από 100 χρόνια, η Κρατική Σχολή Bauhaus στη Βαϊμάρη ήταν ένας τόπος της καλλιτεχνικής αβανγκάρντ: Eκεί συντελέστηκαν ρήξεις με την παράδοση και δρομολογήθηκε η υλοποίηση νέων ιδεών. Σήμερα, οι γυμνοί, λευκοί κύβοι του αρχιτεκτονικού μοντερνισμού δεν σοκάρουν πλέον κανέναν. Αντιθέτως, ταράζουν τα νερά οι ανακατασκευές κατεδαφισμένων κτιρίων που γίνονται σε πολλά μέρη και η χρήση ιστορικών αρχιτεκτονικών μορφών. Ειδικά μετά την Επανένωση, η συζήτηση περί αρχιτεκτονικής στη Γερμανία χαρακτηρίζεται έντονα από τα υπέρ και τα κατά τέτοιων εγχειρημάτων, όπως η ανακατασκευή της Φράουενκιρχε στη Δρέσδη και η «Νέα Παλιά Πόλη» στη Φρανκφούρτη: Ενώ οι μεν επαινούν την επιστροφή στην ιστορία και στην ανθρώπινη κλίμακα, οι δε καταδικάζουν την «απάτη» της δήθεν ιστορικής αρχιτεκτονικής. Το γεγονός ότι η επιθυμία για «ιστορικοποιημένες» μορφές προσκρούει ειδικά εδώ σε τόση αντίδραση σχετίζεται και με τη συγκεκριμένη ιστορία της Γερμανίας.
Η καθηγήτρια Δρ Eva von Engelberg είναι ιστορικός τέχνης. Από το 2019 διευθύνει το θεματικό πεδίο της Ιστορίας της Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο του Ζίγκεν. Προηγουμένως δίδαξε ως αναπληρώτρια καθηγήτρια για δύο χρόνια Θεωρία και Ιστορία της Μοντέρνας Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο Bauhaus της Βαϊμάρης. Το ερευνητικό της έργο εστιάζει στην αρχιτεκτονική από τον 18ο αιώνα μέχρι σήμερα και κυρίως στις ιστορικίζουσες προσεγγίσεις της σύγχρονης εποχής και στην ιστοριογραφία της αρχιτεκτονικής.
Πίσω
