Integratie Creatieve ideeën tegen clichés

Duits-Turkse jongeren in de creatieve sector vinden nieuwe wegen om bruggen te slaan tussen Duitsland en hun land van herkomst: op digitale platformen, in de boekenwereld én in de keuken.
Een ‘voorbeeld-turk’ wil Melisa Karakuş (1989) niet zijn. Ze is tenslotte ‘niets bijzonders’ en voor haar is identiteit iets wat verder gaat dan etniciteit – zonder haar afkomst te verloochenen. Maar door alle media-aandacht voor Karakuş als de uitgever van het online tijdschrift renk valt ze toch op. ‘Renk’ is Turks voor ‘kleur’. En kleur in de symbolische betekenis is waar het om gaat in het digitale medium, dat grafisch ontwerpster Karakuş als eindopdracht voor haar bachelor aan de hogeschool van Dortmund heeft ontwikkeld. Haar concept van het online tijdschrift werd niet alleen door haar vrienden, maar ook door vreemden zo enthousiast ontvangen dat het niet bleef bij een ontwerp: in de zomer van 2013 ging renk online en sindsdien brengt het nieuws over Duitse Turken die opvallen in de kunst en cultuur en over projecten en evenementen.
‘Creativiteit niet meteen iets waarmee wij Turken in Duitsland worden geassocieerd,’ zegt Karakuş, zelf dochter van een Turkse migrant. Renk, dat zichzelf omschrijft als ‘een platform voor de veelkleurige Duits-Turkse creatieve scene’, bestrijdt optisch en inhoudelijk de bestaande clichés. De formulering in het voorwoord van de uitgever dat renk een medium is ‘om de staat van oorlog tussen de Duitsers en de Turken aan de kaak te stellen', moet volgens Melisa Karakuş ironisch moet worden opgevat. Duitse Turken komen in de mainstream-media meestal in het nieuws in verband met achterstand. Daar wil de grafisch ontwerpster iets positiefs tegenover stellen.
Actuele literatuur uit Turkije

‚Integratie gaat door de maag‘

Wat Melisa Karakuş, de zussen Selma Wels en Inci Bürhaniye en Orhan en Orkide Tançgil verbindt, is dat ze zichzelf niet herkennen in het gangbare beeld dat in de samenleving van hen bestaat. Ze stellen zich ten doel het imago van de Duitse Turken, maar ook dat van hun land van herkomst bij te stellen. Bij Binooki en KochDichTürkisch is het engagement inmiddels ook omgezet in een zakelijke component, maar bij renk is dat niet het geval. De circa twintig journalisten, fotografen, filmers en ontwerpsters die voor renk werken, doen het allemaal voor niets. Melisa Karakuş kan weliswaar niet van haar internettijdschrift leven, maar toch investeert ze er veel tijd in. Ze wil er graag
aan bijdragen dat mensen zoals zij – kinderen van Turkse gastarbeiders – in de creatieve scene niet meer als uitzondering worden beschouwd.