Lezing | Film
The Weimar Touch – lezing Rainer Rother | 'Love in the Afternoon'

Sweet & Sour – De films van Billy Wilder

vr 24–08–2018
19:30 uur Eye Filmmuseum

Tickets
Deze zomer is er van 5 juli t/m 5 september in Eye het uitgebreid programma Sweet & Sour – De films van Billy Wilder te zien, voor het grootste deel komedies met een donker randje. De legendarische Hollywoodregisseur Billy Wilder was een briljant woordkunstenaar. Zijn Oscarwinnende klassiekers zitten vol aanstekelijke, cynische humor: onwaarschijnlijk grappig, gewaagd en scherpzinnig.

Uit de pen van Billy Wilder kwam "Nobody's perfect" in Some like it hot (1959) en "Allright, Mr. DeMille, I'm ready for my close-up" in Sunset Boulevard (1950). Hij bezorgde ons het iconische beeld van de opzwaaiende jurk van Marilyn Monroe in The Seven Year Itch (1955).
"I'm a writer, but then nobody's perfect", luidt Billy Wilders grafschrift, een verwijzing naar een van de bekendste oneliners uit de filmgeschiedenis. Grappig tot in de dood. Billy Wilder was een van de grote Hollywoodregisseurs van de twintigste eeuw, en zag zichzelf vooral als schrijver. In zijn films combineerde hij op weergaloze wijze lichtvoetige humor en een cynische visie op het leven.

Wilder won Oscars voor The Lost Weekend (1945), Sunset Boulevard en The Apartment (1960). Hij was ook de man die sterren zou maken van Audrey Hepburn, Marilyn Monroe en – zijn alter ego – Jack Lemmon.
 
Op 24 augustus is er een lezing van de Duitse filmhistoricus Rainer Rother over de invloed van films uit de Duitse Weimarrepubliek op de Amerikaanse films van Billy Wilder, in het bijzonder Love in the Afternoon en Some Like It Hot.

Rainer Rother (1956) is artistiek directeur van Deutsche Kinemathek (Berlijn) en hoofd van Berlinale's Retrospektive. Hij publiceerde onder andere over Leni Riefenstahl en organiseerde in 2013 het Berlinale programma The Weimar Touch.
 
Aansluitend op Rothers Engelstalige lezing volgt de vertoning van Love in the Afternoon.
In het sprankelende Love in the Afternoon wordt een Parisienne (Audrey Hepburn) verliefd op een veel oudere Amerikaanse zakenman (Gary Cooper). Wilder filmde op de meest romantische locaties van Parijs.
Cynicus Billy Wilder was een meester in het hanteren van de lichte toets met venijnige ondertoon. Met het geestige Love in the Afternoon bracht Wilder een ode aan de romantische komedies van Ernst Lubitsch, in het bijzonder The Merry Widow en Bluebeard's Eighth Wife (ook te zien in Eye): jong, onschuldig meisje valt voor oudere playboy. Lubitsch-acteur Maurice Chevalier speelt de rol van Hepburns vader, een privé-detective met een fijne neus voor overspelige mannen. Hij houdt Cooper dan ook scherp in de gaten.
In Love in the Afternoon speelt Wilder met het leeftijdscontrast tussen Hepburn en Cooper. Zo accentueert hij Hepburns delicate verschijning. Een van de beste scènes in het door Wilder zelf geschreven scenario is die waarin Gary Cooper dronken wordt en zich realiseert dat hij verliefd is op Audrey Hepburn.
Love in the Afternoon is een van Wilders meest 'Europese' Hollywoodfilms, opgenomen in Parijs en vol verwijzingen naar de jaren twintig en dertig. Ook in de muziek verwijst Wilder naar het verleden, onder ander door het gebruik van jazzmuziek uit zijn Weense jaren.
Het scenario van Love in the Afternoon is gebaseerd op Claude Anets roman Ariane, jeune fille russe, in Duitsland verfilmd als Scampolo (1928) en Scampolo, ein Kind der Straße (1932). Bij de laatste film was Wilder co-scenarist.

Eye Filmmuseum i.s.m. het Goethe-Institut Niederlande.