Heimat / Nieoczywista ojczyzna

W Europie Środkowo-Wschodniej często próbowano przekształcić osobistą ojczyznę, czy też Heimat, w swego rodzaju polityczny Vaterland. Dziś jednak ojczyzna coraz rzadziej jest miejscem na mapie – nosimy ją ze sobą w smartfonach.
 

Gdy ktoś mnie pyta, czym jest dla mnie ojczyzna, opowiadam historię o doktorze Heimacie, ojcu mojej pierwszej plomby amalgamatowej.

Przyspieszenie techniczne i zwiększone tempo życia powodują, że nasze relacje ze światem i miejscem zamieszkania stają się mniej stabilne, a pojęcie „ojczyzna“ dynamicznie się zmienia.

Pytanie o małą ojczyznę ma coś wspólnego z indywidualnym rozwojem i emocjonalnym ugruntowaniem własnej tożsamości. 

Heimatu to ja nie mam. Chyba. Jak większość Polaków przenosiłem się z miejsca na miejsce, z jednej kulturowej krainy do drugiej. 

Heimat zawsze ma własny kolor, zapach i smak. Mój jest czarno-biały jak kolor brzozowej kory i szary jak beton bloków. W moim Heimacie szare bloki oznaczały bezpieczeństwo i wspólnotę, ale tu, gdzie teraz jest mój dom, kojarzą się one z przestępczością i brakiem perspektyw.