Alexander Kluge: Przegląd filmów

Alexander Kluge © CSW Łaźnia, GI | Projekt Joanna Remus-Duda

W całej twórczości Klugego biograficzne szczegóły i nieprawdopodobne życiowe doświadczenia spotykają się zwielkimi, uniwersalnymi tematami, takimi jak: praca, ewolucja, historia, miłość, wojna czy uniwersum, tworząc zaskakujące poetyckie i asocjacyjne połączenia. Zawsze jednak dokument lub fakt miesza się w nich z fikcją i fantazją. Artysta opisuje i filmuje bieg myśli, eksperymentuje, odkrywa warstwy czasu i pozwala unosić się chwilom.

Sylwetka artysty

Alexander Kluge Foto: Kichgessner

Alexander Kluge (ur. 1932 r.) należy do najważniejszych, choć wciąż mało znanych w Polsce mistrzów kina niemieckiego. Kluge to mentor i przywódca pokolenia ’68, sygnatariusz słynnego Manifestu z Oberhausen, ikona filmu autorskiego i twórca przekonany o ogromnej odpowiedzialności za losy ojczyzny i jej historycznego dziedzictwa, jaka spoczywa na barkach reżysera filmowego.  
Alexander Kluge jest też filozofem, krytykiem kulturalnym, pisarzem i producentem telewizyjnym. Należy do tego samego pokolenia co Adorno, Habermas i Fassbinder. Był jednym z pierwszych przedstawicieli nowego kina niemieckiego (Neuer Deutscher Film). Renoma Klugego jako filmowca opiera się na 20 filmach powstałych w latach 1966-1983. „Potęga uczuć” (1983) to najważniejszy film Klugego, którego tytuł określa główny temat jego twórczości – eksplorację konfliktu między rzeczywistością chronioną przez rozum a antyrealizmem uczuć. Harun Farocki określił holistyczną koncepcję twórczości Klugego jako „zespolenie” – za pomocą kolażu łączy on ze sobą przeróżne elementy, fotografie, obrazy, materiały archiwalne i zainscenizowane scenki, posługuje się kontrapunktem i śródtytułami. W ten sposób tworzy pole do interpretacji dla aktywnego widza, który ostatecznie składa cały film w jedną całość w swojej głowie.

Filmy i opisy

Program towarzyszący

Dyskusja z udziałem:

Ryszard W. Kluszczyński
Profesor dr hab. nauk humanistycznych. Na Uniwersytecie Łódzkim kieruje Zakładem Mediów Elektronicznych. Zajmuje się problematyką sztuki nowych mediów, filmem i wideo, awangardą artystyczną, teorią sztuki i jej najnowszymi tendencjami, jak również zagadnieniami cyberkultury oraz społeczeństwa informacyjnego i sieciowego. W latach 1990-2001 kurator filmu, wideo i sztuk multimedialnych w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie. Od 2011 roku dyrektor artystyczny projektu Art & Science Meeting w Centrum Sztuki Współczesnej ŁAŹNIA w Gdańsku. Opublikował wiele książek m.in. Film – wideo – multimedia. Sztuka ruchomego obrazu w erze elektronicznej oraz Obrazy na wolności. Studia z historii sztuk medialnych w Polsce.

Przemysław Czapliński
Profesor zwyczajny; historyk literatury polskiej i europejskiej XX i XXI wieku, eseista, tłumacz, krytyk literacki; współtwórca Zakładu Antropologii Literatury (UAM, Poznań), kierownik specjalności krytycznoliterackiej, członek-korespondent Polskiej Akademii Nauk. Ostatnie publikacje: Polska do wymiany (2009), Resztki nowoczesności (2011), Poruszona mapa (2016). Redaktor tomów zbiorowych – m. in.: Nowoczesność i sarmatyzm (Poznań 2011), Literatura ustna (2009) Kamp. Antologia przekładów (współredaktor: Anna Mizerka; 2013), Nowa humanistyka: zajmowanie pozycji, negocjowanie autonomii (współredaktor: Ryszard Nycz; 2018), Moc truchleje. Wielogłos o polskim katolicyzmie (Poznań 2018). Kurator cyklów dyskusyjnych - m. in. „Boskie narracje. O wierze, religii i bogach rozmowy z pisarzami” (Teatr Polski, Poznań 2015/2016); „Bioklasy: segregacje i sojusze” (Warszawa 2016). „Nie-boskie narracje. O lęku i gniewie” (Teatr Polski, Poznań 2016/2017), „Prognozowanie teraźniejszości” (UAM, Poznań 2016/2017). Przedmiot badań: literatura (polska) i problemy późnej nowoczesności.

Iwona Kurz
Dr hab. (Instytut Kultury Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego) zajmuje się historią nowoczesnej kultury polskiej w perspektywie wizualnej, antropologią kultury wizualnej oraz problematyką ciała i gender. Autorka nominowanej do nagrody Nike książki Twarze w tłumie, współautorka książek Obyczaje polskie. Wiek XX w krótkich hasłach, Ślady Holokaustu w imaginarium kultury polskiej, Ekspozycje nowoczesności. Wystawy a doświadczanie procesów modernizacyjnych w Polsce 1821–1929 oraz Kultura wizualna w Polsce.

Ewa Fiuk
Doktor filmoznawstwa, germanistka, wykładowczyni w Instytucie Pedagogiki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autorka książek: Inicjacje, tożsamość, pamięć. Kino niemieckie na przełomie wieków oraz Obrazo-światy, dźwięko-przestrzenie. Kino Toma Tykwera i licznych artykułów dotyczących filmu i kina. Podwójna stypendystka Instytutu Goethego. Do jej zainteresowań naukowych należą film niemiecki, film w kontekście innych sztuk i nauk humanistycznych, antropologia filmu oraz analiza filmu.

Impressum

Gdańsk, CSW Łaźnia 1, 12-16.11.2018
Warszawa, MCK Nowy Teatr, 20-24.11.2018

Partnerzy Partnerzy