Alfred Döblin (1878-1957) jest istotną postacią w historii współczesnej literatury niemieckiej. Jego powieść „Berlin Alexanderplatz: dzieje Franciszka Biberkopfa“ z 1929 r. (polski przekład autorstwa Izabeli Czermakowej ukazał się w 1979 r. w Wydawnictwie Czytelnik) jest do dziś najsłynniejszą powieścią o Berlinie. Autor był jednym z nielicznych pisarzy niemieckich, którzy w latach dwudziestych minionego wieku podróżowali po Polsce, do czego przyczyniły się chęć poznania tzw. wschodnich Żydów i rozważania nad własnym żydowskim pochodzeniem pod wpływem antysemickich zamieszek w Berinie. I tak jesienią 1924 r. pisarz wybrał się w dwumiesięczną podróż po kilku polskich miastach. Wrażenia z podróży opublikował rok później w formie książki, która mówi o spotkaniu zasymilowanego zachodniego Żyda z Europą Wschodnią i stanowi portret II RP oraz jej bogatej kultury żydowskiej.
O książce Döblina „Podróż po Polsce” (polski przekład Anna Wołkowicz, Wydawnictwo Literackie, Kraków, 2000 r. z posłowiem Henryka Grynberga), o tym, co autora szczególnie zachwyciło i zainteresowało w Polsce, a co go zirytowało porozmawiają
Isabel Röskau-Rydel z Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie i
Marion Brandt z Uniwersytetu Gdańskiego. Ważną częścią rozmowy będzie obraz mniejszości narodowych w Polsce (Żydów, Ukraińców oraz Niemców) zawarty w tej książce oraz wrażenia autora z pobytu w Krakowie.
W Niemczech w Wydawnictwie S. Fischer w 2016 r. ukazało się nowe wydanie „Reise in Polen“ opatrzone posłowiem Marion Brandt. Prof. Marion Brandt jest ponadto autorką monografii
Alfred Döblins „Reise in Polen“. Eine textgenetische Studie. Mit editorischem Kommentar und der Rezeptionsgeschichte des Buches (2020), w której na podstawie zapisków z podróży i manuskryptów analizuje podróż Döblina do Polski i jej literaryzację.
Wróć
