Emilia Smechowski "My, superimigranci"
Emigracja wstydu i szeptu – tak określić można atmosferę towarzyszącą imigrantom z Polski, przybywającym w latach 80-tych ubiegłego wieku do Niemiec. Ciągła obawa przed zdemaskowaniem prawdziwego pochodzenia towarzyszyła także Emilii Smechowski, która w 1988 roku, jako pięciolatka, wyemigrowała z rodzicami do Berlina Zachodniego. Jej książka „My, superimigranci” wydana w przekładzie Bartosza Nowackiego przez Wydawnictwo Prószyński i S-ka, to nie tyle historia rodzinna, co opis kolektywnego doświadczenia polskich migrantów końcowej fazy komunizmu, którzy w nowej ojczyźnie postanowili dowieść, że zasługują na lepsze życie. Nawet, jeśli ceną za to miało być wyzbycie się własnych korzeni.
Emilia Smechowski, urodzona w Polsce w 1983 roku, w 1988 roku uciekła wraz z rodziną do Berlina Zachodniego. Studiowała śpiew operowy i romanistykę w Berlinie oraz Rzymie, była redaktorką dziennika "Die Tageszeitung", dziś pracuje jako niezależna autorka i reporterka, m.in. dla "Geo", "Süddeutsche Zeitung" i "Die Zeit". Jej esej o niewidzialnych Polakach został wyróżniony Niemiecką Nagrodą Reporterów, Nagrodą Dziennikarską im. Konrada Dudena i Polsko-Niemiecką Nagrodą Dziennikarską im. Tadeusza Mazowieckiego.
Wróć
