Przestrzeń tematyczna Mała ojczyzna
Ojczyzna jest tam, gdzie zawiązaliśmy naszą nić życia.
Jakie znaczenie na początku XXI wieku ma mała ojczyzna? Czy oznacza miejsce naszego osiedlenia lub urodzenia? Czy to poczucie przynależności, bezpieczeństwa lub wspólnoty? A może zakorzenienie w określonej kulturze, języku, tradycji? Czy mała ojczyzna jest sprawą intymną czy publiczną? Jak bardzo potrzebujemy małej ojczyzny? Czy można ją utracić, a może zawsze dźwigamy ją na sobie niczym ślimak muszlę? Na ile mała ojczyzna determinuje życie poszczególnych jednostek i ich twórczość artystyczną? Czy Imre Kertész mylił się pisząc w eseju z 1996 r. zatytułowanym, „Kto teraz nie ma domu“: „Dom? Ojczyzna? Może kiedyś będziemy w stanie mówić o tym inaczej - albo nie będziemy już o tym w ogóle rozmawiać. Być może ludzie zrozumieją, że to abstrakcyjne pojęcia i że to, czego naprawdę potrzebują by żyć, to nic innego jak miejsce do zamieszkania.”
Próbą odpowiedzi na te pytania jest szesnaście prac studentek i studentów Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Na wystawie oprócz prac Weroniki Hapczenko, Martyny Kiełbas, Jędrzeja Krzyszkowskiego, Emilii Kutrzeby, Adama Łuckiego, Karoliny Łukawskiej, Justyny Molskiej, Adama Nehringa, Pawła Olszewskiego, Anny Skrzypczyk, Anny Smulskiej, Aleksandra Sovtysika, Margerity Vladimirovej, Jana Wołkowskiego-Wolskiego, Katarzyny Wyszkowskiej i Konrada Żukowskiego pokazane zostaną prace artystów reprezentujących inne pokolenia: Marcina Janusza, Władysława Matlęgi, Zbigniewa Sałaja i Dominika Stanisławskiego.
Zbigniew Sałaj jest kuratorem projektu
Mała ojczyzna – niewidoczna nić.
Wróć
