To już 12. edycja imprezy uważanej za największe w Europie Środkowo-Wschodniej święto kina o tematyce LGBT+. Projekcje festiwalowe będą odbywać się w ośmiu polskich miastach, poczynając od odsłony warszawskiej, zaplanowanej na 17-24 września. Potem część filmów pokazanych będzie też online, w internetowej edycji wydarzenia.
Festiwal pokaże rekordowych ponad 50 fabuł i dokumentów. Wśród nich nominowany do Queer Lion na Festiwalu w Wenecji „Saint-Narcisse”, a także oczekiwane: „Jump, Darling”, „Why Not You”, „Valentina” i „Transkids”. Filmem otwarcia będzie „Swan Song” z Udo Kierem, Jennifer Coolidge i Lindą Evans w rolach głównych.
Ważnymi zagadnieniem będzie w tym roku szkolna przemoc na tle homofobicznym, jak w rozgrywającym się w szkole filmie „Fag”. Widzowie i widzki zobaczą też wybór klasyki niemieckich filmów z lat 80-tych poruszających zagadnienia związane ze społecznością LGBT.
Nadzór
reżyseria/scenariusz: Wiesław Saniewski
obsada: Ewa Błaszczyk, Teresa Sawicka, Grażyna Szapołowska, Gabriela Kownacka, Justyna Kulczycka, Ewa Szykulska, Elżbieta Zającówna, Ewa Dałkowska, Adam Ferency, Małgorzata Pieczyńska, Ewa Ziętek
muzyka: Przemysław Gintrowski
zdjęcia: Witold Adamek
produkcja: Polska 1983
czas: 118 minut
wersja PL
Klara (Ewa Błaszczyk) za udział w aferze gospodarczej zostaje skazana na dożywocie.
Z własnego wesela trafia do więzienia, rodzi dziecko, które zostaje oddane pod opiekę teściowej. Oswaja się z więzienną rzeczywistością, z permanentną obecnością współwięźniarek o różnych charakterach. Podlega wpływom funkcjonariuszek usiłujących podporządkować sobie uwięzione kobiety. Przybycie młodej studentki Justyny i jej postawa otwiera oczy Klarze. Zaczyna pojmować konieczność walki o godność i o prawa do dziecka.
Film jest oparty na autentycznym zdarzeniu, pokazuje bez retuszu brutalne życie za kratami. Pobudza do refleksji na temat granic wolności ludzkiej, sprawiedliwości i istoty człowieczeństwa.
Film czekał na swoją premierę 2 lata. Zakazany przez cenzurę, uchodził za jeden z bardziej poszukiwanych filmów drugiego obiegu. Początkowo – jako politycznie niejednoznaczny – pokazywany był tylko w kinach studyjnych i Dyskusyjnych Klubach Filmowych. Dopiero pod koniec lat osiemdziesiątych trafił do szerszego rozpowszechniania.
Pożegnanie jesieni
reżyseria: Mariusz Treliński
scenariusz: Wojciech Nowak, Janusz Wróblewski, Mariusz Treliński
obsada: Jan Frycz, Maria Pakulnis, Jan Peszek, Henryk Bista, Grażyna Trela
muzyka: Michał Urbaniak
zdjęcia: Jarosław Żamojda
produkcja: Polska 1990
czas: 98 minut
wersja PL
Przepełniony erotyzmem i duchem szaleństwa porywający obraz świata w obliczu katastrofy. Młody dekadent Atanazy Bazakbal (Jan Frycz) nawiązuje perwersyjny romans z jasnowłosą Helą Bertz (Maria Pakulnis), córką potężnego finansisty. W międzyczasie Atanazy zaręcza się z polską szlachcianką Zofią Osłabędzką. Aby poinformować o tym niczego nieświadomą Helę, wyrzuca z pałacu księcia Prepudrecha, narzeczonego Heli. Ten, rozjuszony wzywa go na pojedynek. Tymczasem do pałacu zbliżają się zbrojne oddziały wroga…
Brawurowa adaptacja powieści Stanisława Ignacego Witkiewicza pod tym samym tytułem, okrzyknięta mianem pierwszego filmu postkomunistycznego i postmodernistycznego.
Zygfryd
reżyseria/scenariusz: Andrzej Domalik
obsada: Gustaw Holoubek, Tomasz Hudziec, Maria Pakulnis, Jan Nowicki, Adam Ferency
muzyka: Robert Satanowski
zdjęcia: Grzegorz Kędzierski
produkcja: Polska 1986
czas: 91 minut
wersja PL
Lata międzywojenne. Do prowincjonalnego miasta przybywa wędrowny cyrk, którego dyrektorem jest Waldo (Jan Nowicki). Jego żona, Maria (Maria Pakulnis), romansuje z młodym akrobatą Zygfrydem (Tomasz Hudziec). Podczas występów chłopiec zwraca na siebie uwagę starszego pana – estety i humanisty o wszechstronnych zainteresowaniach – Stefana Drawicza (Gustaw Holoubek). Drawicz wprowadza Zygfryda w świat kultury i sztuki, zaszczepia mu pojęcie sensu istnienia. Oszołomionemu akrobacie przestaje wystarczać cyrk, Maria budzi jego niechęć, Waldo – pogardę…
Film oparty na motywach prozy Jarosława Iwaszkiewicza, był pierwszym polskim filmem fabularnym z otwarcie homoseksualnym bohaterem.
Taxi zum Klo
reżyseria/scenariusz: Frank Ripploh
obsada: Frank Ripploh, Bernd Broaderup, Orpha Termin, Peter Fahrni
muzyka: Hans Wittstatt
zdjęcia: Horst Schier
produkcja: Zachodnie Niemcy 1980
czas: 98 minut
napisy: polskie
Berlin Zachodni, rok 1980. Frank prowadzi podwójne życie. Za dnia znany jest jako Pan Ripploh, oddany nauczyciel w państwowej szkole. Lubi swoją pracę, uczniów i kolegów, ale nie robi nic więcej poza tym, co jest od niego wymagane. W nocy i w weekendy, znany jako Peggy, poszukuje anonimowego seksu.
Wszystko jednak może się zmienić, kiedy poznaje Bernda. Zaczyna się od przypadkowego spotkania, ale Bernd szybko wprowadza się do mieszkania Franka. Snują plany o wspólnej przyszłości. Bernd marzy o domu na wsi. Frank go kocha, jednak nie może zrezygnować z anonimowego seksu. Berndowi oczywiście to się nie podoba, ale nie może go powstrzymać. Wybuchają kolejne kłótnie, które w końcu skłaniają Franka do przemyślenia całego życia, we wszystkich jego aspektach.
– Krok milowy w historii wolności słowa i reprezentacji gejów w kinie – „Observer”
– Poruszająca komedia o pożądaniu i poszukiwaniu intymności – „Daily Telepraph”
– Zabawny, bezpruderyjny obraz gejowskiego środowiska Berlina końca lat 70, czasów przed epidemią HIV/AIDS. Dla tych wszystkich, którzy są ciekawi, jak wyglądali i co robili geje w ubiegłym stuleciu, pozycja obowiązkowa. – Bartosz Żurawiecki, Magazyn „Replika”
Westler
reżyseria: Wieland Speck
scenariusz: Egbert Hörmann, Wieland Speck
obsada: Sigurd Rachman, Rainer Strecker, Andy Lucas, Frank Rediess
muzyka: Engelbert Rehm
zdjęcia: Klemens Becker
produkcja: Zachodnie Niemcy 1985
czas: 94 minuty
napisy: polskie
Jest rok 1985, cztery lata do upadku muru berlińskiego. Felix z Zachodniego Berlina zakochuje się w Thomasie, który mieszka po wschodniej stronie muru. Przez pewien czas chłopcy utrzymują swoją relację dzięki temu, że Felix przyjeżdża na wschodnią stronę. Jednak godzina policyjna zmusza go za każdym razem do powrotu, zanim nastanie wieczór. Kiedy służby socjalistycznych Niemiec stają się podejrzliwe, Thomas postanawia, że ucieknie na Zachód.
„Westler” to pierwszy pełnometrażowy film Wielanda Specka, legendy niemieckiej kultury LGBT+. To Wieland Speck razem z Manfredem Salzbergiem ustanowił nagrodę Teddy, którą nagradzane są queerowe filmy na Festiwalu w Berlinie od 1987 roku. Sam też przez 15 lat programował sekcję Panorama Berlinale i sprowadzał filmy LGBT z całego świata. „Westler” to jego osobista historia. Początkowo film miał pomóc wyjechać na Zachód jego chłopakowi, który mieszkał we Wschodnim Berlinie. Udało mu się to zrobić zanim skończyły się zdjęcia i ostatecznie w filmie wystąpił inny aktor.
Bildnis einer Trinkerin (Ticket of No Return)
reżyseria/scenariusz: Ulrike Ottinger
obsada: Tabea Blumenschein, Lutze, Magdalena Montezuma, Orpha Termin
muzyka: Peer Raben
zdjęcia: Ulrike Ottinger
produkcja: Zachodnie Niemcy 1979
czas: 108 minut
napisy: polskie
Ona, kobieta o wyjątkowej, klasycznej urodzie i idealnych proporcjach, jakby zdjęta z obrazów Rafaela, stworzona, by wcielać się w Medeę, Madonnę, Beatrycze, Ifigenię lub Aspazję, opuszcza pewnego zimowego dnia Villę Rotonda i kupuje wilczy bilet do Berlina. Chce zapomnieć o swojej przeszłości i skupić się na jednej rzeczy, czymś należącym wyłącznie do niej. Berlin, w którym będzie zupełnie anonimowa, wydaje się najlepszym miejscem na zrealizowanie tego planu. Jej namiętnością jest alkohol – żyje, aby pić i pije, aby żyć. Teraz chce robić to w każdym miejscu, w którym się pojawi.
– Mamy do czynienia z kimś pozbawionym imienia, pochodzącym znikąd i udającym się w osobliwą podróż po Berlinie, której przystanki definiuje zamiłowanie do mocnych trunków. Film opowiada o eksploracji nieznanego, śmierć i destrukcja czekają na końcu drogi – a jest to droga ku ekstremalnym doznaniom i narcystycznym granicom „własnego ja” – Ulrike Ottinger, reżyserka.
Wróć
