Dyskusja
We współpracy z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (
"Nigdy więcej. Sztuka przeciw wojnie i faszyzmowi w XX i XXI wieku"), jako część programu
Roku Antyfaszystowskiego. Koncepcja Bogna Stefańska, Jakub Depczyński
Udział biorą dr Wolfgang Ullrich, dr hab. Jan Sowa. Prowadzenie dr hab. Katarzyna Kasia
Międzynarodowa fala neofaszyzmów, post-faszyzmów oraz ruchów alt-right jest bezpośrednio związana bezpośrednio z przemianami i problemami globalnej, pokryzysowej ekonomii. Max Horkheimer podkreślał w latach 30. XX wieku, że faszyzm jest dzieckiem systemu kapitalistycznego i nie sposób przeciwstawiać się faszyzmowi nie krytykując jednocześnie kapitalizmu. Na ile współczesny, wciąż zmagający się z kryzysem kapitalizm wpłynął na powstanie i popularność międzynarodowej fali ruchów neo i post-faszystowskich? Czy w czasie narastających nierówności i triumfów skrajnej prawicy międzynarodowy świat sztuki może wciąż stanowić przestrzeń oporu? W oczach wielu jest systemem skompromitowanym, głęboko uwikłanym w kapitalistyczne mechanizmy i utrzymywanie neoliberalnego porządku. Pomimo to, jak przypomina nam artystka Hito Steyerl, skutecznie udaje mu się bronić przed faszyzacją i pozostaje on jednym z ośrodków myśli antyfaszystowskiej i progresywnej oraz przestrzenią, w której podejmowane są próby wytwarzania nowych utopijnych wizji przyszłości. Podczas debaty wspólnie zastanowimy się nad tym, jak dyskontować potencjał świata sztuki oraz jak tworzyć instytucje artystyczne niezależne od mechanizmów, które sprawiają, że te same pieniądze finansują jednocześnie rozwój twórczości i ruchów neofaszystowskich.
archiwum prywatne
Wolfgang Ullrich, historyk sztuki i kulturoznawca. Studiował filozofię, historię sztuki, logikę i germanistykę w Monachium. W latach 1997-2003 był asystentem w Katedrze Historii Sztuki Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, następnie wykładał gościnnie w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Hamburgu i Państwowej Wyższej Szkole Projektowania w Karlsruhe, od 2006 do 2015 był tam zatrudniony na stanowisku profesora historiii sztuki i teorii mediów. Obecnie mieszka w Lipsku i pracuje z wolnej stopy jako autor, wykładowca, doradca. W swoich licznych publikacjach zajmuje się głównie historią i krytyką pojęcia sztuki, zagadnieniami artystyczno-społecznymi, teorią konsumpcji.
|
archiwum prywatne
Jan Sowa, dialektyczno-materialistyczny teoretyk i badacz społeczny. Studiował polonistykę, filozofię i psychologię na UJ w Krakowie i na Université Paris 8 w Saint-Denis. Doktor socjologii, habilitował się z kulturoznawstwa. Był współtwórcą wydawnictwa Ha!art i Spółdzielni Goldex Poldex, kuratorem w galerii Bunkier Sztuki w Krakowie oraz kuratorem programu dyskursywnego i badań Biennale Warszawa. Aktualnie pracuje na stanowisku profesora w Katedrze Teorii Kultury ASP w Warszawie. Autor i redaktor licznych artykułów i kilkunastu książek, w tym Fantomowe ciało króla (2012), Inna Rzeczpospolita jest możliwa (2015), Solidarność 2.0, czyli demokracja jako forma życia (2019).
|
Foto: Mikołaj Linkiewicz
Katarzyna Kasia, filozofka, absolwentka Wydziału Filozofii i Socjologii UW, stypendystka MSZ Republiki Włoskiej i The Kościuszko Foundation, visiting scholar w Princeton University. Prodziekan Wydziału Zarządzania Kulturą Wizualną i kierowniczka Katedry Teorii Kultury ASP w Warszawie. Autorka i redaktorka książek, m. in. Rzemiosło formowania. Luigiego Pareysona estetyka formatywności (2008), Doświadczenie estetyczne i wspólnota spektaklu (2019), tłumaczka tekstów włoskich filozofów (Pareyson, Vattimo i in.). Stała współpracowniczka „Kultury liberalnej”, członkini zespołu redakcyjnego „Przeglądu filozoficzno-literackiego”, często komentuje w mediach bieżące wydarzenia polityczne. |
Wróć
