Opowieść o Effi Briest, reż. Rainer Werner Fassbinder, Niemcy, 1972-74, 141 min., z polskimi napisami
Po filmie komentarz i rozmowa z Agnieszką Drotkiewicz
W grudniu tego roku przypadają 200 urodziny Theodora Fontanego, którego najsłynniejszą powieścią jest niewątpliwie napisana w 1896 roku „Effi Briest“. Książka doczekała się pięciu ekranizacji - pierwsza w 1939, kolejne w 1955, 1970 i 1974 roku, autorstwa Fassbindera, ostatnia w 2009 roku - najwięcej co się tyczy literatury niemieckiej. Każda z tych ekranizacji stanowi świadectwo, jak w czasach, w których powstawały kolejne filmy, postrzegano rolę kobiety w społeczeństwie i jako jednostki. Ekranizacja Rainera Wernera Fassbindera, która powstała w cieniu wydarzeń 1968 roku, m.in. ruchu kobiecego, uwypukla krytyczną społeczno-polityczną problematykę, aktualną zarówno w czasach Fontanego, jak i Fassbindera i obecnie.
„Effi Briest z powieści Theodora Fontane urodziła się w zamożnej pruskiej rodzinie pod koniec XIX wieku. Czego jej historia może nas nauczyć o byciu kobietą dziś? Co łączy ją z inną głośną bohaterką literacką tamtych czasów – Emmą Bovary, czy marzenia? A może bunt? Czy też cena, jaką społeczeństwo wymusza na każdej z nich?“
Agnieszka Drotkiewicz
Foto: Antonina Samecka
Agnieszka Drotkiewicz, autorka powieści („Paris London Dachau“, „Dla mnie to samo“, „Teraz“, „Nieszpory“) oraz zbiorów rozmów (dwa wspólnie z Anną Dziewit - „Głośniej! Rozmowy z pisarkami“, „Teoria trutnia i inne“; sama - „Jeszcze dzisiaj nie usiadłam“, „Piano rysuje sufit“). Przeprowadziła wywiad rzekę z Dorotą Masłowską pod tytułem „Dusza światowa“. Razem z Ewą Kuryluk opublikowała książkę - rozmowę „Manhattan i Mała Wenecja“, za którą otrzymały nagrodę Warszawskiej Premiery Literackiej. Wraz z Tessą Capponi-Borawską opublikowała książkę „Smak kwiatów pomarańczy“. Jest też autorką dramatu „Daleko od Wichrowych Wzgórz“. Pisze między innymi dla „Przekroju“, „Dwutygodnika“, Teatru Wielkiego Opery Narodowej. W
Risk made in Warsaw prowadzi spotkania poświęcone kulturze.
Wróć
