w ramach cyklu „Praca, praca!” realizowanego wspólnie z Gazetą Wyborczą
Praca w kulturze jest niestabilna, prekarna i źle wynagradzana. W tym stwierdzeniu nie ma nic nowego. Ale w pandemii znalazło swój wydźwięk w dramatycznej sytuacji wielu osób. Co lub kto musi się zmienić?
Udział biorą:
- Daniel Kötter
- Dorota Kotas
- Romukald Krężel
- Maria Milisavjevic
Prowadzenie:
© Emilia Dłużewska
Emilia Dłużewska, dziennikarka działu kultury „Gazety Wyborczej”.
© Nafiseh Fathollahzadeh
Daniel Kötter, reżyser filmowy i artysta wideo, twórca spektakli teatru muzycznego. Jego prace dotyczą różnych kontekstów medialnych i instytucjonalnych, łącząc techniki filmu eksperymentalnego z elementami performatywnymi i dokumentalnymi. Były prezentowane na wielu festiwalach filmowych i sztuki wideo, w galeriach, teatrach i salach koncertowych. Wybór prac: trylogia muzyczna „Falsche Arbeit, Falsche Freizeit, Freizeitspektakel” (2008-10), „Kredit Recht Liebe” (2013-16), „Stadt Land Fluss” (2017-19, wielokanałowa trylogia „Arbeit und Freizeit” (2009-2011), „state-theatre” (2009-2014 z Constanze Fischbeck) – cykl filmowo-performansowo-dyskursywny o sytuacji performatywności w Lagos, Teheranie, Berlinie, Detroit, Bejrucie, Mönchengladbach. Katalog (2013), obszerna praca z filmami i tekstami, powstała w 13 krajach śródziemnomorskich, dotyczy praktyk przestrzeni. W latach 2014-18 pracował z kuratorem Jochenem Beckerem przy projekcie badawczym, wystawienniczym i filmowym „Chinafrika. Under Construction”. W latach 2017-20 stworzył dokumentalną trylogię filmową „Hashti Tehran , Desert View, Rift Finfinnee” o peryferiach w Teheranie, Kairze i Addis Abebie. „Hashti Tehran” zdobył nagrodę specjalną German Short Film Award. Obecnie w ramach projektu „landscapes and bodies” powstała seria performansów przestrzennych i filmów 360˚ o skutkach ekstraktywizmu w Niemczech, Zachodniej Papui, Demokratycznej Republice Konga i Estonii.
Foto: Anna Rezulak
Dorota Kotas, pisarka, urodzona w 1994 roku w małym mieście w Polsce. Ukończyła studia polonistyczne, studiowała także socjologię stosowaną i antropologię społeczną w ISNS na UW oraz animację kultury w IKP. Jej debiutancka książka pt. „Pustostany” ukazała się w grudniu 2019 nakładem wydawnictwa Niebieska Studnia. Otrzymała Nagrodę Literacką Gdynia w kategorii prozy oraz Nagrodę Conrada, była także nominowana do nagrody im. W. Gombrowicza. Według dołączonego do książki CV - przedtem sadziła kwiaty na skwerze w Garwolinie (8 zł/h), sklejała na linii produkcyjnej kartonowe pudełka (6 zł/h), statystowała w paradokumentach, robiła kawę, sprzedawała kanapki z szynką, zatrudniła się w kiosku Ruchu, sklepie ezoterycznym i w parku linowym „Radocha”. To skrócona lista jej prac. Teraz chciałaby głównie pisać.
Foto: Maurycy Stankiewicz
Romuald Krężel, artysta sztuk performatywnych, studiował na Wydziale Aktorskim w PWSTiF w Łodzi i na Wydziale Choreografii i Performensu Instytutu Teatrologii Stosowanej w Giessen. Porusza się wokół tematu pracy w sztuce i bada relacje pomiędzy sztuką a zmianami klimatycznymi, a efekty jego działalności artystycznej mieszczą się na przecięciu współczesnego teatru, performansu, choreografii i sztuk wizualnych. Współpracował m.in. z Monicą Duncan, Emmilou Roßling, Markusem Öhrnem, Weroniką Szczawińską, grupą Komuna/Warszawa. Jego prace były prezentowane m.in w Hebbeltheater am Ufer i na Performing Arts Festival w Berlinie, na Spielart Festival w Monachium, Künstlerhaus Mousonturm we Frankfurcie, Théâtre de la Cité Internationale w Paryżu, w Litewskim Narodowym Teatrze Dramatycznym w Wilnie czy na Festiwalu Malta w Poznaniu. Otrzymał liczne stypendia artystyczne i badawcze, m.in. Nowego Teatru w Warszawie, Narodowego Centrum Kultury (Młoda Polska) czy WimmelResearch-Fellowship w Akademie Schloss Solitude w Stuttgarcie.
Foto: Linda Rosa Saal
Maria Milisavljević, urodzona w roku 1982 w Arnsberg (Westfalia), jest autorką sztuk teatralnych i tłumaczką. Studiowała kulturoznawstwo Anglii, literaturę angielską i historię sztuki. Obroniła doktorat o londyńskim Royal Court Theatre. Przed studiami i podczas nich pracowała na niezależnej scenie i była hospitantką w wielu teatrach w Niemczech i Londynie. Od 2011 do 2015 roku mieszkała w Toronto – pracowała jako asystentka reżysera i dramaturga, a od 2013 roku jest autorką tworzącą dla Tarragon Theatre. Prace Marii były wielekrotnie wyróżniane, a jej sztuki tłumaczone na angielski, hiszpański, francuski, portugalski, serbski, szwedzki, japoński i koreański. Za sztukę „Brandung” zdobyła w 2013 roku m.in. nagrodę im. Kleista dla młodych dramatopisarzy. Jej sztuka „Beben” była nominowana w 2018 roku do nagrody dramatycznej Mülheim i wyróżniona nagrodą dla autora dramatycznego Heidelberger Stückemarkt 2017 oraz nagrodą Else-Lasker-Schüler za dramat.
Wróć
