Wernisaż wystawy: 24.11.2022, 18.00
Pazur
Pazur, to rogowy twór naskórka chroniący końce palców. Służy do ataku i obrony a także do przytrzymywania i rozrywania zdobyczy. Otacza ostatni paliczek palców. Ma kształt haczyka. Składa się z dwóch blaszek o różnej twardości, zbudowanych z pochwy rogowej i tworzywa – odpowiednika skóry właściwej. Blaszka zewnętrzna (grzbietowa) jest twardsza, rynienkowo zagięta, natomiast blaszka spodnia (podeszwowa) jest stosunkowo miękka. Ostrość pazura zapewnia środkowa część blaszki grzbietowej, twardsza niż jej boczne części. Pazury występują u ptaków, wielu gadów i ssaków.
Na palcach człowiekowatych występuje paznokieć mający podobną budowę co pazur, lecz o zredukowanej blaszce dolnej. Przodkowie współczesnego człowieka posiadali niewielką narośl na palcu wskazującym służącą do pielęgnacji ciała. Wraz z rozwojem skomplikowanych struktur społecznych oraz związanych z tym praktyk wzajemnego dbania o siebie, ów wyspecjalizowany pazur pielęgnacyjny zaniknął.
Jednakże, zdarza się, iż w niektórych sytuacjach, na przykład poczucia skrajnego zagrożenia, lęku czy nadmiernego stresu u ludzi pojawia się pazur. Pazur ten nie zawsze jest widoczny, a jego pojawienie się nie zawsze oznacza nieunikniony atak. Często pozostaje on w stanie spoczynku, ukryty, neutralny a może nawet przyjazny mimo groźnego potencjału. Czule głaskany, zapewniony, że wszystko będzie dobrze zapomina o swojej pierwotnej funkcji, zatopiony we własnym zabójczym pięknie.
Katarzyna Depta-Garapich – artystka wizualna urodzona w Krakowie. Autorka obiektów i rysunków, jej prace łączą praktykę performatywną z interwencjami przestrzennymi. Absolwentka wydziału rzeźby Wimbledon College of Art (BA 2010) i Slade School of Fine Art w Londynie (MA 2012) oraz Historii Sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie (1999). Aktualnie doktorantka w Slade School of Fine Art.
W swojej twórczości często odnosi się do tematów zaczerpniętych z życia codziennego i swojego własnego otoczenia, szczególnie tych które reprezentują jej własne lęki związane z kobiecością i oczekiwaniami społecznymi. Interesuje ją relacja pomiędzy ludźmi a osobami pozaludzkimi. Fascynuje się absurdem i znajduje inspirację w sytuacjach, historiach i obiektach które odbiegają od normy.
Brała udział w rezydencjach artystycznych w Muzeum Tatrzańskim, Grymsdyke Farm, Buckingshire, Wielka Brytania (2019) oraz Grizedale Arts, Coniston, Lake District, Wielka Brytania (2014). We współpracy z Grizedale Arts zrealizowała polską edycję projektu „Dom Fermentu”, ArtBoom, Kraków (2015). Między innymi prezentowała swoje prace na wystawach: „Trzysta diabłów zjadłeś…”, Galeria Władysława Hasiora, Zakopane (2022); “Materia Antropocenu”, Mathare Art Gallery, Nairobi, Kenya (2019) i Centrala Gallery, Birmingham, Wielka Brytania (2020); “Proste Gesty”, BWA, Katowice (2020); “Melancholia”, Freud Museum, Londyn, Wielka Brytania (2020); “Roboty ręczne”, Galeria Władysława Hasiora, Zakopane (2019). Laureatka prestiżowego konkursu rysunku Trinity Buoy Drawing Prize (2022). Mieszka i pracuje w Londynie.
Wróć
