LiteraTür
Gelecek

İnsanları bekleyen korkunç geleceği, "I’ve seen the future, baby, it is murder" (Geleceği gördüm, yavrum, tam bir cinayet) diye şarkıya döker Leonard Cohen ve böylece, genel belirsizliği müneccim bakışıyla ya da edebiyatla yorumlayan peygamberler, kâhinler, astrolologlar ve şairler silsilesindeki yerini alır. 

Gelecek konusu genellikle bilimkurgu, ütopik ya da karşı ütopik eserlerde ele alınıyormuş gibi görünse de aslında neredeyse tüm edebî eserlerin temel konularından biri olagelmiştir. Çünkü ister ideal bir geleceğin nasıl olacağı sorusuna cevap arasın, isterse olası geleceklerin tamamını karanlık olarak tasvir etsin, tüm anlatılar sonraki günlerin nasıl olacağına dair fikir vermeyi önüne koyar. Modern kurmacanın daha ortaya çıktığı anda yaşanılan zamanı tasvir ederken gelecek günlerin nasıl olması gerektiği sorusuna cevap aramasının nedeni de budur.

İster iyimser ister karamsar olsun Türk edebiyatında geleceği konu edinen roman sayısı çok azdır. Bütün bir yirminci yüzyılı ve hatta yirmi birinci yüzyılın ilk on yedi yılını savaşlar ve ekonomik sıkıntılarla geçiren bir toplumun kurmaca bile olsa daha iyi bir gelecek hayal etmedeki hevessizliğini anlamak doğrusu hiç kolay değil. Üstelik sadece edebiyatın içinden bakarak yorumlanabilecek bir mesele de değil bu. 

“Hep ileri gitmeli burnunu rüzgâra verip Free Willy hesabı en azından lastik yakarak.” Aşırı-olumlama denen şeyin günümüzde karşılığı bu işte: Mümkün olduğunca bol miktarda pazarlama ve motivasyon lafını 140 karaktere sığdırmaya çalışarak, gramer ve noktalama kurallarını hiçe sayarak ama bunların yerine içten gelen bir tutkuyla “fresh ve next-level tarzında” (MC Smook).