1975 yılından itibaren Köln’de erkeklerin egemenliğinde bulunan mimarlık ofislerinde çalıştı. Verena Dietrich bu dönemi “özgür olmayan yılları” olarak tanımlar. Erkek meslektaşlarının, kadınların bu meslekte hoş görülmediğini derinden hissettiren direnciyle erkenden tanıştı. 1882 yılında Köln’de kendi bağımsız işini kurması onun için bir yeniden doğuş anlamına geldi. Mimar olarak tasarladığı üstün çelik yapılarla ismini duyurdu.
Ön cephede tutum alan bu feminist kadın, kısa süre içinde kendini, meslekte yer edinebilmek için büyük uğraşlar vermek zorunda kalan kadın mimarların temsilcisi olarak gördü. 1986’da içinde 62 kadının eserlerini kendilerinin tanıttığı “Kadın Mimarlar. Fikirler – Projeler – Yapılar” başlıklı programatik kitabı yayınlandı. Kadın meslektaşlarını kendisi gibi mücadeleci bir dayanışma topluluğunda bir araya getirme umudu hayat bulamadı.
1998 yılında Dortmund Meslek Yüksekokulu’na öğretim görevlisi olarak atandıktan sonraki tüm uğraşısını buraya adadı. Öğrencileri onun büyük ailesini oluşturdu. 62 yıllık kısayaşamının sonunda 35 erkekle birlikte, mirasının Alman Mimarlık Müzesi’nin arşivine kabul edilen ikinci kadın olmanın gururunu yaşıyordu.
Bir mühendisin kızı olan Verena Dietrich, ilk mesleki eğitimini metalografi dalında aldı. Eserlerinde belirgin bir şekilde öne çıkan çeliği ustalıkla kullanımı, bu eğitim sırasında edindiği üstün metal bilgisine dayanır. Edindiği kişisel birikimler, 1969 yılında Innsbruck Teknik Yüksek Okulu’nda mimarlık öğrenimine başlamasını sağladı.
