Neyyire Perran Doğancı, 1950’lerdeki siyasi, ekonomik ve kültürel değişim rüzgarının etkisinde yüzünü uluslararası modernizme dönen mimarlık ortamındaki özgürlükçü ve demokratikleşme yönlü değişimi benimseyerek; mimari tasarımları ve çalışma yöntemleri ile yenilik getiren dönemin öncü mimarları arasında yer almıştır.
İstanbul’da doğan Doğancı, İstanbul Kız Lisesi’nde okurken kaybettiği doktor babasının izinden giderek, liseden sonra bir yıl tıp eğitimine devam etmiştir. Daha sonra gönlündeki mesleği gerçekleştirmek üzere İstanbul Teknik Üniversitesi’nde mimarlık eğitimine başlamış, 1951 yılındaki mezuniyetinin ardından serbest çalışma kararı almıştır. Kısa bir süre Fatin Uran’ın yanında çalıştıktan sonra kendi bürosunu kurmuştur. Herhangi bir devlet kurumunun çalışanı olmaksızın, sadece serbest piyasada üreterek özel büroları ile var olmayı tercih eden dönemin az sayıdaki genç mimarı arasında yer alan Doğancı, büronun ekonomik sürdürebilirliği açısından çoğunlukla tercih edilen ortaklıkların aksine tek başına bürosunu kurarak serbest mimarlık kariyerinde ilerlemeyi tercih eden ilk kadındır.
Bu dönemdeki mimarlık üretim talebinin halen büyük bir kısmını oluşturan devlet kurumlarının yanında özel işveren talebinin oldukça düşük kalmasına karşın tasarımını ve uygulamasını gerçekleştirdiği ilk yapı, tiyatrocu Muammer Karaca’ya ait Türkiye’nin ilk özel tiyatrosu olmuştur. Bürosunu mimarlık öğrencilerine ve yeni mezun mimarlara açarak kolektif ve üretken bir çalışma ortamını 1950 ve 1960’lar boyunca sürdürmüş; mimarlık yarışmalarına katılmak üzere farklı işbirlikleri gerçekleştirerek çok sayıda ödül kazanmıştır. Bunlar arasında, Altay Erol, Süleyman Giritlioğlu ve Cavit Özedey ile katıldığı Türkiye İş Bankası Kadıköy Şube ve Lojman Binası yarışmasıyla 1957 yılında; Yılmaz Ergüvenç, Kadri İlal ve Zafer Koçak ile katıldığı Ege Üniversitesi Kampüsü yarışmasıyla 1959 yılında aldıkları birincilikler önemli bir yer tutmaktadır.
1970’lerin başında mimarlık çalışmalarını bir süre Almanya’nın Freiburg şehrinde sürdürdükten sonra tekrar Türkiye’ye dönen Doğancı, konut, iş hanı, okul gibi çok sayıda ve çeşitlilikteki tasarım ve uygulamalarının yanı sıra restorasyon alanında da çalışmış; 1980’lerde Zafer Koçak ile birlikte Bursa Çelik Palas Oteli’nin restorasyon çalışmalarını gerçekleştirmiştir.
Perran Doğancı (ikinci sırada ayakta, soldan dördüncü), Prof. Hess ve sınıf arkadaşları ile İstanbul Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesi Gümüşsuyu ek binası dersliğinde, 1949
Güçlü, ayakları yere basan, mütevazi kişiliği ile tanınan Doğancı, yaklaşık 50 yıl süren meslek yaşamını 2000 yılında sonlandırmıştır. 2013 yılında İstanbul’da vefat etmiştir. Doğancı, İstanbul Serbest Mimarlar Derneği onur üyesidir.
