Holland Festival
Concept, visualisatie en enscenering: Dimitris Papaioannou
Decor: Tina Tzoka
Kostuums: Thanos Papastergiou
Lichtdesign: Fernando Jacon en Stephanos Droussiotis
Sounddesign: Thanasis Deligiannis
Muziekarrangement: Thanasis Deligiannis en Stephanos Droussiotis
Artistieke leiding: Tina Papanikolaou en Stephanos Droussiotis
Muziek: Christos Constantinou, Richard Wagner, Charles Ives, Johann Sebastian Bach, Aram Khachaturian, Gustav Mahler, Giya Kancheli, Marika Papagkika, Wayne King, Leo Rapitis, Manos Achalinotopoulos, Sergei Prokofiev, Giuseppe Verdi, Tom Waits
Voor de eerste nieuwe, avondvullende voorstelling van Tanztheater Wuppertal sinds de dood van Pina Bausch, is de Griekse kunstenaar Dimitris Papaioannou aangetrokken. Papaioannou beschouwt zichzelf als een schilder op het toneel. In zijn bewegingskunst maakt hij gebruik van het menselijk lichaam in al zijn veelzijdigheid. Zijn
The Great Tamer, vol duistere poëzie en vervreemding, maakte vorig jaar op het Holland Festival bij velen een onvergetelijke indruk. Dit jaar werkt hij voor het eerst met het roemruchte, door Pina Bausch geschoolde dansensemble – een van de beste ter wereld. Het is de eerste keer dat Papaioannou werk maakt voor een andere groep.
Dimitris Papaioannou werd in 1964 in Athene geboren en brak door als schilder en striptekenaar, voordat zijn aandacht verschoof naar de podiumkunsten en hij zich ontwikkelde als regisseur, choreograaf, uitvoerend kunstenaar en ontwerper van decors, kostuums, make-up en verlichting. Hij was een pupil van de iconische Griekse schilder Yannis Tsarouchis, voordat hij ging studeren aan de Athene School of Fine Arts. Hij richtte in 1986 Edafos Dance Theatre op, waar hij zijn eerste theaterproducties maakte, waarin fysiek theater, experimentele dans en performancekunst samenkwamen. Het undergroundgezelschap verlegde grenzen en kreeg een groeiend aantal toegewijde volgers. Met het iconische werk
Medea (1993) brak het gezelschap door in grote theaters. Edafos bestond 17 jaar, tot 2002, en zette een onuitwisbare stempel op de kunstscène in Griekenland. Papaioannou werd in 2004 bekend als de regisseur van de openings- en sluitingsceremonie van de Olympische Spelen in Athene in 2004. In 2006 maakte hij de productie 2, waarmee hij begon aan een reeks avant-garde-werken die lange tournees langs de grote theaters in Athene maakten. In 2009 begon hij een aantal theatrale experimenten op grote schaal:
Nowhere (2009) voor de opening van het gerenoveerde Griekse Nationale Theatre en
Inside (2011) voor het Pallas Theatre.
In 2012 maakte hij
Primal Matter voor het Athens Festival. Zijn zoektocht naar eenvoud zette hij voort met
Still Life (2014), het eerste werk dat uitgebreid toerde in Europa, Zuid-Amerika, Azië en Australië. In 2015 creëerde hij de openingsceremonie voor de Baku 2015 First European Games. De 25 producties van Papaioannou variëren van massale spektakels met duizenden artiesten tot intieme stukken en waren te zien op een groot aantal verschillende locaties, van het beroemde kraak-theater in Athene, tot het oude theater in Epidaurus, en van Olympische stadions tot Théâtre de la Ville - Parijs en Teatro Olimpico in Vicenza. In 2017 maakte hij
The Great Tamer, zijn eerste internationale co-opdracht in samenwerking met tien coproducenten, waaronder Festival d’Avignon.
The Great Tamer was vorig jaar te zien op het Holland Festival en maakt nu een internationale tournee.
Al vierenveertig theaterseizoenen lang staat het
Tanztheater Wuppertal Pina Bausch voor energie, wijsheid, creatief onderzoek, toewijding en passie. Het gezelschap brengt danstheater dat op een feilloze manier de harde realiteit onder ogen brengt en tegelijkertijd de toeschouwer de moed geeft om eigen diepe verlangens en dromen trouw te blijven. Vanaf 1973 tot aan haar dood in 2009 gaf choreograaf en danser Pina Bausch (1940-2009) met haar gezelschap gestalte aan een compromisloze visie op dans. Al bij leven had Bausch een legendarische status. Als radicale dansvernieuwer schoof ze klassieke vormen steeds meer opzij. Ze maakte ruimte voor pure, natuurlijke beweging en een multidisciplinaire aanpak, waarbij de persoonlijke ervaringen en emoties van de spelers als uitgangspunten werden genomen. In de loop der jaren slaagde Bausch erin om een groep performers aan zich te binden. Haar hechte ensemble werd geportretteerd in Wim Wenders' documentaire
Pina (2011). Ze werd bekroond met talloze prestigieuze prijzen, zoals de Verdienstorden der Bundesrepublik Deutschland (1997), de Gouden Leeuw van de Biënnale van Venetië (2007) en de Kyoto Prize (2007). Daarnaast werd ze door het Franse Ministerie van Cultuur gehuldigd als Commandeur de l'Ordre des Arts et de Lettre (1991) en Chevalier de la Légion d'Honneur (2003).
Sinds het seizoen 2017/18 is Adolphe Binder intendant en artistiek directeur van het Tanztheater Wuppertal Pina Bausch: samen met de dansers en medewerkers van het gezelschap zal ze het enorme repertoire van Pina Bausch en de samenwerkingen behouden. Tegelijk leidt ze het gezelschap een nieuwe toekomst in, waarin hedendaagse choreografen worden binnengehaald om nieuw werk te maken.
Binder over Tanztheater Wuppertal Pina Bausch: "Bausch' benadering draait om een zoektocht, het doorbreken van obstakels, een honger naar kennis over wat mensen beweegt. Voor ons is dit zowel inspiratie en drijfveer, het moedigt ons aan om nieuwe wegen in te slaan en met nieuwe ogen naar de wereld te kijken. De traditie van het gezelschap staat voor onwrikbare nieuwsgierigheid en moed, nooit te moe om vragen te stellen en meer vrijheid op te eisen."
Tegelijkertijd is het gezelschap ook creatief in beweging gebleven. Dit seizoen worden sleutelwerken uit verschillende periodes van Bausch' carrière gecombineerd met twee nieuwe volwaardige producties (
Neues Stück I & II), gecreëerd voor het gezelschap door respectievelijk Dimitris Papaioannou en Alan Lucien Øyen. Tanztheater Wuppertal Pina Bausch bestaat nu uit drie generaties dansers afkomstig uit negentien landen, die allemaal met passie Bausch’ visie uitdragen. Het Tanztheater Wuppertal Pina Bausch leverde al vijftien keer eerder een bijdrage aan het Holland Festival, de meest recente was een uitvoering van het iconische Nelken in 2016. De voorstelling
Neues Stück I, in samenwerking met Dimitris Papaioannou, markeert de eerste keer dat het gezelschap zonder Bausch een geheel nieuwe creatie presenteert op het Holland Festival.
Holland Festival i.s.m. o.a. het Goethe-Institut Niederlande.
Terug
