Almanya
2024, 84’, Renkli, DCP
Almanca, Farsça, İngilizce
Türkçe, İngilizce Altyazılı
Yönetmen: Nergis Kalhor
Oyuncular: Baharak Abdolifard, Nima Nazarinia, Nergis Kalhor, Thomas Sprekelsen, Carine Huber
Yapım: Michael Kalb Filmproduktion
“Nasıl bir film olacak bu? Müzikal mi?” Almanya’da yapım desteği alacak filmlerin çok net tanımlanabiliyor olması, bir kalıba uyması gerek. Shahid ise bunun tam tersi. Evet, işin içinde müzikal var ama aynı zamanda belgesel, kurmaca, komedi, trajedi ve darama da. Üstelik bu bir “film içinde film”. Merkezde İran asıllı yönetmeninin kaderi var, ama kendisi değil. Tam adı Nergis Shahid Kalhor ve evet, “shahid” şehit anlamına geliyor. Zamanında özgürlük için mücadele ederken hayatını kaybeden büyük dedesine, ölümünden sonra bu soyadı verilmiş. Nergis ise isminden “shahid”i çıkartmak istiyor, çünkü onun için bu kelimenin onur verici bir tarafı yok. Tam tersine anlamı nedeniyle köhne patriarkal düşünme biçimlerini çağrıştırıyor. Gelgelelim Almanya’da isim değiştirmek pek kolay değil, bunun için bir psikologdan uzman raporu almanız lazım. Nergis’in önüne çıkan tek engel Alman bürokrasisi değil, büyük dedesi de bizzat iş başında. Ne zaman evden çıksa büyük dedesinin hayaleti bir grup erkekle beraber etrafını sararak dans etmeye başlıyor ve aile şerefini kirlettiğini Nergis’in yüzüne vuruyor. Fakat filmde izlediğimiz Nergis aslında Nergis değil. Yönetmenin sesini, kendisini canlandıran bir oyuncuya kadraj dışından oyun verirken duyuyoruz, ta ki finale değin. Shahid kişinin kendi kişisel tarihindeki boşluklar, geçmişle kurulan ilişki, aileden kopma, göçmenlik, yeni bir topluma dâhil olma ya da belki olamama gibi temaları işliyor. Birey olma yolunda bir insandan her şeyi talep eden bu kavramların üzerine gidiyor. Bu yıl Berlin’de Forum bölümünde gösterilen ve Caligari Ödülü’nü kazanan Shahid için jüri şöyle diyordu: “Alışılmış sinema yapma biçimleri ve geleneklerin getirdiği kısıtlamalardan kurtulmak için bir yol, izledikten sonra artık her şey mümkün dedirten bir film.”
