Len Howard (1894-1973) bracht de tweede
helft van haar leven door in een afgelegen huisje op het Engelse platteland. Daar schreef ze twee
internationale beststellers en deed de wereld
versteld staan met haar observaties van meesjes en roodborstjes, mussen en andere vogels in en om het huis. Ze bouwde een bijzondere band op met de vogels. Koolmeesjes speelden tikkertje rond de lamp of gebruikten haar kussens als glijbaan.
Als filosofe ontdekte
Eva Meijer het werk van
deze eigenzinnige onderzoekster die haar tijd
ver vooruit was en gaat in
Het vogelhuis op
zoek naar haar drijfveren. Wat dreef Howard
tot het radicaal omgooien van haar leven en
het achterlaten van haar familie? Wat zeggen
de levensverhalen van koolmezen ons over de
mens? En is het mogelijk om je te ontworstelen
aan de verwachtingen van anderen?
Terug
