Met o.a. Sophie Utikal
Our Seas Are What We Make Of Them is een groepstentoonstelling met een publieksprogramma dat zal plaatsvinden in het
Laurel Project Space van 2 t/m 11 april 2021.
Bezoeken zijn mogelijk op afspraak via de
↓ button hieronder ↓.
Timeslot reserveren
De tentoonstelling is vormgegeven rond het concept van agentschap en de resonantie ervan. Kunstenaars uit verschillende plekken komen samen in de historische ruimte van de voormalige telefoondienst in Watergraafsmeer. Dit gebied is een polder die is ontstaan in 1629 na droogmaking van het Diemermeer, en is sterk verbonden met het waterbeheer en de koloniale geschiedenis van Nederland. Gevoelig voor de politiek van de locatie waar het zich voordoet, wordt de tentoonstelling het vaartuig, het podium en de versterker van de stemmen die denken met de zeeën, geschiedenissen en seksualiteiten. De titel van de tentoonstelling is ontleend aan het hydrofeministische essay van Hélène Cixous,
The Laugh of the Medusa.
Deelnemende kunstenaars:
Sophie Utikal,
Anto López Espinosa,
Kristina Õllek,
Sara Milio,
Enar de Dios Rodríguez en
Baratto & Mouravas.
De tentoonstelling werd samengesteld door
Angeliki Tzortzakaki.
De Duitse kunstenares
Sophie Utikal (1987, VS) werd geboren in hetzelfde jaar dat Gloria E. Anzaldúa
Borderlands publiceerde. In haar kunstwerken combineert Utikal textielfragmenten tot zelfportretten in stofafbeeldingen op groot formaat waarbij de zwarte draad zichtbaar blijft – een transgenerationele naaitechniek die wordt gebruikt door vrouwen van haar familie in Colombia. Haar gebruik van textiel, dat de negatieve vorm van haar lichaam voorstelt, wordt gecombineerd met Anzaldúa's autohistoria. Tranen, watervallen, rivieren en oceanen overstijgen de afgebeelde lichamen om verhalen te vertellen op basis van zowel traumatische als plezierige ervaringen van migratie en zelfredzaamheid als een gekleurde vrouw in Duitsland. Vertrekkend vanuit een dekoloniaal perspectief zijn haar textielwerken gewijd aan vormen van het ontvouwen van fysieke kennis die verder gaan dan rationaliteit zoals voelen, waarnemen en zijn. Ze zoekt voortdurend naar een nieuw bewustzijn dat het lichaam als agent betrekt bij een mogelijk genezingsproces. Sophie Utikal woont en werkt in Berlijn.
In haar eigen worden: "Meine Kunst ist für diejenigen, deren Biografien nicht medial oder strukturell repräsentiert werden: Erste, zweite, dritte Generationen von Migrant*innen in Deutschland, Hybride, die ständig rausfallen und sich ihre eigenen Communities neu begründen müssen. Ich glaube, dass es notwendig ist, in der eigenen Komplexität gesehen zu werden, um zu sein. Das möchte ich mit meinen Bildern bewirken."
Publieksprogramma:
Naast de tentoonstelling is er een leesgroep, een zangworkshop, een radioprogramma en een pop-up boekwinkel met dank aan San Serriffe. Details over specifieke tijden en data volgen nog.
Het publieksprogramma werd samengesteld door
Isadora Tomasi en
Constanza Bizraelli (CAO).
Met steun van de Gemeente Amsterdam, het Amsterdams Fonds voor de Kunst en het Goethe-Institut Niederlande.
Terug
