ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ

Επικοινωνία από μακρινές αποστάσεις – αυτό ήθελαν οι άνθρωποι ήδη από τον 19ο αιώνα. Πολλοί ερευνητές πειραματίζονταν τότε με ηλεκτρικές συσκευές, για να μεταφέρουν ζωντανή ομιλία. Η επιτυχία ήρθε το 1861 από τον Γερμανό Philipp Reis.

Το πρώτο τηλέφωνο αποτελούνταν από ένα ξύλινο ακουστικό, σε σχήμα πτερυγίου αυτιού, πάνω στο οποίο είχε τεντώσει μια μεμβράνη από έντερο ζώου. Οι λέξεις έκαναν τη μεμβράνη να πάλλεται και έτσι μετέβαλλαν την πίεση ανάμεσα σε ένα μεταλλικό πλακίδιο και ένα σύρμα. Αυτό οδηγούσε σε εναλλαγές της ροής του ηλεκτρικού ρεύματος, που κατευθυνόταν στον παραλήπτη και εκεί μετατρεπόταν ξανά σε ήχο μέσω ενός ενισχυτή.

Ο Reis απεβίωσε το 1874, χωρίς ποτέ να υποβάλει αίτηση για να κατοχυρώσει την ευρεσιτεχνία του. Τη σχετική πατέντα πήρε στις 7 Μαρτίου 1876 ο Alexander Graham Bell στις Η.Π.Α.

Philipp Reis, ο εφευρέτης του τηλεφώνου, στο «εργαστήριό» του

Το πρώτο «ακουστικό τηλεφώνου»:
ένα ξύλινο αυτί

Στα σπορ, στο μετρό ή στις διακοπές – η αγαπημένη μας μουσική είναι πάντα μαζί μας. Ένα μικρό ΜΡ3-Player προσφέρει χώρο για χιλιάδες τραγούδια. Αυτό είναι επίτευγμα της ομάδας του Karlheinz Brandenburg στο Ινστιτούτο Fraunhofer.

Η διαδικασία κωδικοποίησης του ήχου στο ΜΡ3 στηρίζεται στις ιδιαιτερότητες της ανθρώπινης ακοής. Μουσικά μέρη που είναι ευκρινή για την ακοή μας αποθηκεύονται με κάθε λεπτομέρεια. Συχνότητες που δεν γίνονται αντιληπτές από το ανθρώπινο αυτί, αγνοούνται. Έτσι το πλήθος των δεδομένων που πρέπει να αποθηκευτούν μειώνεται σχεδόν κατά 90%. Τα πρώτα ΜΡ3-Player κυκλοφόρησαν στην αγορά στη δεκαετία του ’90.

Μουσική παντού και πάντα – με το ΜΡ3 είναι εφικτό

Ολυμπιακοί αγώνες σε ζωντανή μετάδοση, μουσικά video, ταινίες μικρού μήκους και κινηματογραφικές επιτυχίες. Ακόμη και με φορητές συσκευές-δέκτες μπορούμε σήμερα να παρακολουθούμε κινούμενες εικόνες άριστης ποιότητας. Αυτό είναι δυνατόν με ιδιαίτερα αποδοτικές διαδικασίες συμπίεσης video, με τις οποίες οι ταινίες «συμπιέζονται» κατά τη μεταφορά.

Διεθνές στάνταρτ είναι αυτή τη στιγμή το Η.264, που έχουν αναπτύξει ερευνητές από το Βερολίνο. Το σύνολο των δεδομένων συρρικνώνεται σημαντικά, χωρίς να επηρεάζεται αισθητά η ποιότητα. Από κάθε εικόνα μεταφέρονται μόνο τα μέρη που αλλάζουν. Όλες οι αμετάβλητες περιοχές μπορούν να υπολογιστούν από τις προηγούμενες ακολουθίες των εικόνων.

Χάρις στο Η.264 χαιρόμαστε video άριστης ποιότητας ακόμη και όταν είμαστε καθ’ οδόν

Στις σύγχρονες τηλεοράσεις βλέπουμε εικόνες που έχουν την ίδια ποιότητα όπως στην κινηματογραφική οθόνη. Οι ψηφιακές τηλεοράσεις φτάνουν έτσι στο τέρμα μιας μακρόχρονης εξέλιξης, που ξεκίνησε το 1931. Τότε ήταν που ο Manfred von Ardenne παρουσίασε στην έκθεση ραδιοφώνου στο Βερολίνο την πρώτη εγκατάσταση τηλεόρασης. O μηχανισμός αποτελούνταν από έναν καθοδικό σωλήνα ή αλλιώς σωλήνα Braun. Μέσα σε αυτόν τον σωλήνα μια δέσμη ηλεκτρονίων πρόβαλε εικονοστοιχεία σε μια γυάλινη επιφάνεια που καλυπτόταν από φωσφορίζουσα ύλη. Το κοινό ενθουσιάστηκε – ακόμη και οι New York Times ανέφεραν την εφεύρεση στο πρωτοσέλιδό τους.

Ο Manfred von Ardenne υπήρξε ένας εξέχων εφευρέτης. Σε ηλικία 16 χρόνων κατέθεσε την πρώτη του αίτηση για χορήγηση διπλώματος ευρεσιτεχνίας, ενώ το 1997, όταν απεβίωσε, ο αριθμός των εφευρέσεών του και των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας, που κατείχε σε διάφορους τομείς, έφτασε τις εξακόσιες.

Ο Manfred von Ardenne με την πρώτη τηλεόραση, 1931

Η πρώτη τακτική εκπομπή τηλεοπτικού προγράμματος στη Γερμανία ξεκίνησε το 1935

Μια συμφωνική ορχήστρα που χωράει στο σαλόνι; Για πολλά χρόνια αυτό φαινόταν αδιανόητο. Κι όμως, το 1887 ο Emil Berliner από το Αννόβερο κατασκεύασε μια συσκευή που αποθήκευε μουσική. Η βασική αρχή της: Τα ηχητικά κύματα μεταφράζονταν σε οριζόντιες κινήσεις μιας βελόνας, που χάραζε τις ταλαντώσεις σε ένα στρογγυλό δίσκο – ο Berliner τον ονόμασε «δίσκο μουσικής».

«Γραμμόφωνο» βάφτισε τη συσκευή που επέτρεπε να ακουστεί ο ήχος ξανά. Με τη συσκευή αυτή μπορούσε να ακουστεί μουσική επανειλημμένα και παντού. Τα πρώτα γραμμόφωνα κουρδίζονταν με μανιβέλα. Με τα χρόνια φτάσαμε στα ηλεκτρικά γραμμόφωνα.

Σταρ όπως ο Enrico Caruso έκαναν γρήγορα γνωστούς τους δίσκους μουσικής

Online-Banking, στοιχεία πελατών, σημαντικές διαπραγματεύσεις – υπάρχει ένα πλήθος πληροφοριών που θέλουμε να μοιραστούμε μόνο με συγκεκριμένους ανθρώπους. Πώς όμως να προστατεύσουμε τα δεδομένα μας από τους χάκερς; Για αυτό κάτι έχει να μας πει η πολλά υποσχόμενη κβαντική κρυπτογράφηση. Με τη βοήθειά της ένα μυστικό κλειδί κρύβεται σε μια ακολουθία «κβάντων φωτός».

Επειδή εδώ είναι σημαντικός ο ρόλος του τυχαίου, δεν μπορεί κάποιος να «σπάσει» τον κώδικα. Και το καλύτερο: Ο εισβολέας γίνεται πάντα αντιληπτός, αφού η οποιαδήποτε επέμβαση επηρεάζει τα κβάντα. Η πραγματική πρόκληση, ωστόσο, είναι η μεταφορά κβάντων φωτός σε μεγαλύτερες αποστάσεις, ιδανικά μέσω δορυφόρου. Το 2014 ερευνητές του Ινστιτούτου Max-Planck στο Erlangen κατόρθωσαν να στείλουν μέσα από την ατμόσφαιρα ειδικό κβαντικό φως με λέιζερ – σημαντικό βήμα για την ασφαλή μεταφορά δεδομένων.
» Βίντεο: Κβαντική φυσική – προστασία από υποκλοπές με βοηθό το τυχαίο

Η εγκατάσταση λέιζερ στη στέγη του ερευνητικού κέντρου στο Erlangen