Αναμνήσεις
Σενέμ Γκιόκελ

Το Ινστιτούτο Γκαίτε βρίσκεται στην Νεκρή Ζώνη στη Λευκωσία. Έχω παρακολουθήσει ή συμμετάσχει σε ορισμένες εκδηλώσεις στο Iνστιτούτο, αλλά μια από αυτές είναι η πιο αξιομνημόνευτη για εμένα. Τον Ιανουάριο του 2019 το Ινστιτούτο, σε συνεργασία με το Moving Poets, διοργάνωσε ένα τριήμερο, τρίγλωσσο εργαστήρι μετάφρασης ποίησης και υποδέχτηκε δεκαπέντε Γερμανούς, Τουρκοκύπριους και Ελληνοκύπριους ποιητές. Μεταφράσαμε ο ένας τα ποιήματα του άλλου στην αντίστοιχη μητρική μας γλώσσα.

Δεν έχω συχνά την ευκαιρία να συναντώ ξένους ποιητές και συγγραφείς. Ως αποτέλεσμα της πανδημίας και της τεχνολογίας που αλλάζει με μεγάλη ταχύτητα, η έννοια της απομόνωσης έχει γίνει πιο ορατή – αυτό είναι ένα νέο συναίσθημα για κάποιους. Γεννήθηκα στο βόρειο μέρος της Κύπρου και πέρασα μεγάλο μέρος τους ζωής μου εδώ. Το αίσθημα της απομόνωσης δεν είναι ένα νέο συναίσθημα – όχι μόνο γεωγραφικά αλλά και πνευματικά, καλλιτεχνικά και με πολλούς άλλους τρόπους. Πρόκειται για ένα συναίσθημα που σε κάποιο βαθμό ταξιδεύει μαζί μου σε ξένες χώρες – έμεινε μαζί μου ενόσω ζούσα στο εξωτερικό. Για αυτούς τους λόγους, εγώ προσωπικά (και ίσως και άλλοι που νιώθουν το ίδιο) θεωρώ την πραγματοποίηση διεθνών πολιτιστικών συναντήσεων και συνεργασιών στο νησί ως ανεκτίμητες και συναρπαστικές εμπειρίες.

Καθώς είμαι και ερευνήτρια στον τομέα της ιστορίας, θα ήθελα να δω όχι μόνο λογοτεχνικές εκδηλώσεις, αλλά και τους ακαδημαϊκούς του νησιού μαζί με Γερμανούς ακαδημαϊκούς των κοινωνικών επιστημών να έρχονται κοντά και να συνεργάζονται σε διάφορα πολιτιστικά προγράμματα. Θα ήταν υπέροχο να δούμε τα αποτελέσματα αυτών των ανταλλαγών και εμπειριών. Συγχαίρω το Ινστιτούτο Γκαίτε για τη συμβολή του στον πολιτισμό.