Film
Julian Radlmaier: Selbstkritik eines bürgerlichen Hundes

Filmavond en gesprek met de cineast

ma, 07.05.2018
19:00 uur Cinéma Galeries

Appelplukkers in een onzekere arbeidssituatie dromen van een “communisme zonder communisten”. Een jonge onsuccesvolle filmmaker mengt zich onder hen, maar neemt de solidariteit niet erg serieus. Een windhond komt op hoge poten een premièrebioscoop binnen draven. “Selbstkritik eines bürgerlichen Hundes” (Zelfkritiek van een burgerlijke hond) is een wonderlijke politieke komedie vol toespelingen. De film wordt getoond door het Goethe-Institut in samenwerking met Ciné Club de l'INSAS en Cinema Galeries. Na deze Belgische première volgt een gesprek met cineast Julian Radlmaier.
 

Het hoofdpersonage Julian (Julian Radlmaier), een filmmaker die vergeefs wacht op steun voor zijn scenario, wordt door de dienst arbeidsbemiddeling naar een appelboomgaard gestuurd. Cineast Radlmaier is allesbehalve lief voor zijn alter ego. “You are quite an asshole for a communist filmmaker,” zo wordt hem verweten door een jonge Amerikaanse vrouw op wie hij verliefd wordt en op wie hij indruk probeert te maken met salonrevolutionair gepraat. En ze heeft gelijk. Wanneer de appelplukkers een staking plannen, toont Julian zich laf. Wanneer ze beslissen een collectief te vormen om zelf de boomgaard te runnen, begint hij te mokken. Wanneer ze samen de eerste oogstdag vieren, vertrekt Julian met zijn rolkoffer achter zich aan door het Brandenburgse gras, zonder zelfs maar afscheid te nemen. De ironie wil dat uitgerekend hij degene wordt die de grootste meerwaarde produceert, omdat hij in zijn korte intermezzo als appelplukker inspiratie vindt voor een film. Julian de filmmaker is minstens zo sterk een symbolische kapitalist als de gemene bazin van de boomgaard een reële kapitalist is.

Het mooie aan “Selbstkritik eines bürgerlichen Hundes” is dat de film zijn hoofdpersonage onderbreekt wanneer hij in een wonder gelooft. En dat de film een historisch bewustzijn heeft: wanneer de appelplukkers in het Brandenburgse niemandsland de Internationale aanheffen, zijn ze zich bewust van het feit dat er goelags hebben bestaan. Julian Radlmaier beseft dan weer dat hij op een rijk repertoire aan motieven en fictie kan terugvallen, waarin de fictieve tegenhangers van “kleine mensen” zich met listen en lagen staande proberen te houden: droge humor en de Bremer stadsmuzikanten, slapstick en andere effecten uit de vroege cinema, “Amerika” van Kafka en “Don Quichote” van Cervantes … De vele toespelingen in “Selbstkritik eines bürgerlichen Hundes” hebben ook te maken met het feit dat het utopische vluchtpunt van een Buster Keaton of Charlie Chaplin, minder gehavend door de geschiedenis is gekomen dan de marxistische theorie.
Over regisseur Julian Radlmaier

Julian Radlmaier werd geboren in 1984. Hij woont en werkt in Berlijn, waar hij regie studeerde aan de dffb (Duitse Film- en Televisie-academie Berlijn). In 2014 draaide hij “Ein proletarisches Wintermärchen” (Een proletarische wintersprookje). Zijn afstudeerfilm “Selbstkritik eines bürgerlichen Hundes” ging in première op de Berlinale 2017.