ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Bauhaus Imaginista

Το bauhaus imaginista είναι ένα μεγάλο διεθνές εγχείρημα με αφορμή την 100ή επέτειο της Σχολής. Εστιάζει στην παγκόσμια διάδοση και υποδοχή του Bauhaus και των πολύ διαφορετικών εξελίξεων της ιστορίας του πέρα από τα σύνορα της Ευρώπης.

Στόχος του προγράμματος είναι μια νέα θεώρηση της Σχολής από μια παγκόσμια οπτική και μια ερμηνεία των συσχετισμών της υπό το φως ενός αιώνα γεωπολιτικών αλλαγών. Αυτό σημαίνει ότι εκτός από τον εορτασμό της επετείου της Σχολής, σκοπός είναι κυρίως να αντικατοπτριστεί η κληρονομιά του Bauhaus από μια σύγχρονη σκοπιά ως κάτι το σύνθετο, το διαφιλονικούμενο και κατά περιόδους αμφιλεγόμενο. 

Το bauhaus imaginista παρουσιάστηκε παγκοσμίως το 2018 σε συνεργασία με τα παραρτήματα του Goethe-Institut με εκθέσεις και εκδηλώσεις λόγου στο Ραμπάτ, το Χανγκτσόου, τη Νέα Υόρκη, το Κυότο, τη Μόσχα, το Σάο Πάολο, το Λάγος και το Δελχί. Η διοργάνωση θα κορυφωθεί το 2019 στο Βερολίνο με μια μεγάλη έκθεση στο Haus der Kulturen der Welt (HKW). Προκειμένου αυτό το εγχείρημα να φτάσει και σε εκείνα τα παραρτήματα του ευρέος δικτύου του Goethe-Institut τα οποία δεν μπορούν να παρουσιάσουν ολόκληρη την έκθεση, οι επιμελητές του bauhaus imaginista δημιούργησαν μια συντομευμένη εκδοχή της έκθεσης, η οποία θα περιοδεύσει από τις αρχές του 2019 στα παραρτήματα του Goethe-Institut σε όλο τον κόσμο.

Το bauhaus imaginista έχει ως αφετηρία τέσσερα αντικείμενα, τα οποία ήταν αντικείμενα-κλειδιά στο Bauhaus. Αυτά χρησιμοποιήθηκαν για να αναπτυχθούν θεματικά και εννοιολογικά κεφάλαια που να συνδέονται με τη Σχολή και να παραπέμπουν σε μελέτες παραδειγμάτων από πολύ διαφορετικές περιοχές. Σε αυτά ανήκουν: Το Μανιφέστο του Bauhaus από τον Βάλτερ Γκρόπιους (1919), το Χαλί, ένα σχέδιο του Πάουλ Κλέε (1927), το ein bauhaus film (μια ταινία του bauhaus), κολλάζ του Μαρσέλ Μπρόγιερ (1926), καθώς και το Reflektorisches Lichstpiel (αντανακλάσεις φωτός), μια μηχανή προβολής φωτός του Κουρτ Σβέρτφεγκερ (1922). Τα κεφάλαια της έκθεσης, το καθένα από τα οποία προσανατολίζεται στα αντικείμενα που αναφέρθηκαν, είναι: το Corresponding With, το οποίο εξερευνά τη μεταρρυθμιστική παιδαγωγική, το Learning From, το οποίο αναφέρεται στην πολιτισμική οικειοποίηση, το Moving Away, ένα κεφάλαιο που ασχολείται με την εξέλιξη του βιομηχανικού σχεδίου, και το Still Undead, που εστιάζει σε πειραματικές πρακτικές στα πεδία του φωτός και του ήχου.

Η κατασκευή που σχεδίασε ο καλλιτέχνης Luca Frei για την περιοδική έκθεση bauhaus imaginista –εν μέρει γλυπτό, εν μέρει αρχιτεκτονική δομή της έκθεσης– έχει σκοπό να λειτουργήσει ως χώρος ανάγνωσης όπου οι επισκέπτες θα μπορούν να ασχοληθούν με τα διάφορα επίπεδα του εγχειρήματος. Μεταξύ αυτών, είναι το ερευνητικό υλικό των επιμελητών, τα κείμενα και το φωτογραφικό υλικό, που σχετίζονται με τα τέσσερα κεφάλαια, καθώς και το υλικό τεκμηρίωσης του διεθνούς προγράμματος bauhaus imaginista του 2018. 
Κεντρική θέση στην εγκατάσταση αυτή έχει ένα τερματικό Η/Υ, όπου οι επισκέπτες θα μπορούν να ξεφυλλίσουν το διαδικτυκό περιοδικό του bauhaus imaginista και να εξατομικεύσουν τις εντυπώσεις τους από αυτό εκτυπώνοντας κειμενικό ή φωτογραφικό υλικό και συγκεντρώνοντάς το σε φακέλους που διατίθενται. 

Ένα ξεχωριστό πρόγραμμα ταινιών θα παρουσιάσει νέες αναθέσεις έργων σε σύγχρονους καλλιτέχνες και ερευνητές πάνω σε θέματα και ιστορικές εξελίξεις του Bauhaus. Ανάμεσά τους είναι ο Zvi Efrat, ο οποίος παρουσιάζει τις εγκαταστάσεις του Πανεπιστημίου της Ίφε που σχεδίασε ο Arieh Sharon, o Kader Attia, που θίγει ερωτήματα επαναπατρισμού μουσειακών συλλογών, η Otolith Group που εξετάζει εκ του σύνεγγυς την παιδαγωγική και τον ιαπωνισμό του Rabindranath Tagore στο Σαντινικετάν και η Wendelien van Oldenborgh που αναζητά τα ίχνη της ζωής της Lotte Stam-Beese στη Σοβιετική Ένωση και την Ολλανδία. 

Το bauhaus imaginista είναι ένα κοινό πρόγραμμα της Bauhaus Kooperation Berlin Dessau Weimar, του Goethe-Institut και του Haus der Kulturen der Welt, το οποίο χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Εξωτερικών και το Ομοσπονδιακό Πολιτιστικό Ίδρυμα της Γερμανίας με αφορμή την 100ή επέτειο του bauhaus. Το εγχείρημα επιμελήθηκαν η Marion von Osten και ο Grant Watson σε συνεργασία με μια διεθνή ομάδα ερευνητών.