Στην ταινία «Western Arabs» ο Omar Shargawi ασχολείται με τον ψυχικά τραυματισμένο από τον πόλεμο και την εξορία πατέρα του. Ταυτόχρονα, η ταινία καταγράφει τη ζωή της οικογένειάς του στη Δανία για διάστημα μεγαλύτερο των δώδεκα ετών.
Noha Abdelrassoul
Πριν ακόμα στρίψω στο δρόμο για το κτίριο του κινηματογράφου, ακούω σφυρίγματα. Ύστερα βλέπω πολλούς ανθρώπους που φορούν κίτρινα γιλέκα με το σήμα Ver.di, την ονομασία του μεγαλύτερου συνδικάτου εργαζομένων στη Γερμανία. «Αγαπητέ επισκέπτη» ακούγεται, «εμείς οι εργαζόμενοι στον κινηματογράφο απαιτούμε μισθούς που θα μας εξασφαλίζουν μια ζωή με αξιοπρέπεια». Μετά, τα φώτα του Sony Center καταπίνουν το αναστατωμένο σκηνικό, η προβολή της ταινίας αρχίζει.
«Λυπάμαι για το χάος στην αίθουσα και την είσοδο. Η ταινία έχει να κάνει με Άραβες, επομένως μια πρεμιέρα χωρίς χάος θα ήταν ακόμη και αταίριαστη ίσως σε αυτή την περίπτωση». Με αυτό το καυστικό, αυτοσαρκαστικό σχόλιο, που κάνει το κοινό να γελάσει, ο Δανοπαλαιστίνιος σκηνοθέτης Omar Shargawi προλογίζει την πρώτη προβολή της νέας του ταινίας «Western Arabs».
ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗΚΕ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗ ΓΡΟΘΙΑ
Σε αυτήν ο Shargawi αντιμετωπίζει κριτικά τον πατέρα του και τον ευέξαπτο, βίαιο χαρακτήρα του. Ο πατέρας ναι μεν ζει εδώ και πολλά χρόνια στη Δανία, αλλά δεν έχει ξεπεράσει το τραύμα του από τον πόλεμο και το διωγμό. Την οργή, που γεννήθηκε στα νεανικά του χρόνια στη διαφιλονικούμενη Παλαιστίνη, τη μετέδωσε στους γιους του, παρότι αυτοί μεγάλωσαν στη Δανία κάτω από διαφορετικές συνθήκες. Η κριτική του Shargawi δεν απευθύνεται ωστόσο μόνο στον πατέρα του αλλά και στους ανθρώπους εκείνους στη Δανία που από τα παιδικά χρόνια του σκηνοθέτη τον δείχνουν με το δάχτυλο, εξαιτίας της διαφορετικής εξωτερικής εμφάνισής του και του αραβικού του ονόματος. Ο κινηματογραφιστής έχει Δανή μητέρα και έχει μεγαλώσει στη Δανία, όμως θεωρεί τον εαυτό του αλλοδαπό μετανάστη: «Κάποιες φορές υπερασπίστηκα το αραβικό μου όνομα με τη γροθιά μου γιατί έτσι η ανοιγμένη μύτη μου μου εξασφάλιζε αρκετό σεβασμό από όλους τους άλλους».
ΜΙΑ ΑΛΛΗ ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΕΜΟ
Η ταινία του Omar Shargawi, που όντως γυρίστηκε κατά τη διάρκεια δώδεκα ετών, παρακολουθεί την οικογένεια του σκηνοθέτη και απαθανατίζει σημαντικές στιγμές της ζωής της. Από τις αρχικές σκηνές ήδη, τα μέλη της οικογένειας αντιμετωπίζουν το ένα το άλλο με απότομους τόνους. Αμέσως μεταδίδεται η εντύπωση ενός περιβάλλοντος γεμάτου βία. Στην ταινία «Western Arabs» ο Omar Shargawi αναζητά τις ρίζες των εντάσεων που εξαρχής χαρακτηρίζουν την οικογενειακή ζωή του. Σε αυτό το ταξίδι προς το παρελθόν ασχολείται και με τις διεθνείς διαστάσεις αυτών των εντάσεων. Τα λόγια του πατέρα του αντικατοπτρίζουν την ετυμηγορία του: «Αν δεν ήταν ο πόλεμος, η ζωή μας θα κυλούσε όπως έπρεπε». Ο πατέρας κι ο γιος επισκέπτονται, μεταξύ άλλων, τη γενέτειρα του πρώτου στην Παλαιστίνη και πηγαίνουν και στο παλιό του σπίτι που όμως έχει καταστραφεί. Παρά τη σοβαρότητα του θέματος οι διάλογοι μεταξύ των πρωταγωνιστών είναι εν μέρει εξόχως χιουμοριστικοί.
ΕΝΤΑΣΗ ΚΑΙ ΕΠΑΚΟΛΟΥΘΑ
Το γεγονός ότι η ταινία παρακολουθεί περισσότερες από μία ιστορίες χωρίς ωστόσο να ολοκληρώνει άμεσα την αφήγηση όλων μπορεί να θεωρηθεί ψεγάδι της. Επίσης, η χρήση αποσπασμάτων από παλαιότερες δουλειές του σκηνοθέτη σε αυτή την ταινία είναι μεν μια ενδιαφέρουσα ιδέα, η υλοποίησή της όμως ελάχιστα πειστική είναι. Έτσι, σκηνές από την ταινία «1/2 Revolution», που διαδραματίζεται στην Αίγυπτο, συνδέονται με μια συζήτηση για την κρίση στην Παλαιστίνη, κάτι που δημιουργεί σύγχυση στο θεατή. Παρ’ όλα αυτά, το «Western Arabs» είναι σαφώς μια ταινία που αξίζει να δει κανείς. Με εξαιρετική μουσική, ενδιαφέρουσα κίνηση της κάμερας και ακρίβεια στη σύλληψη λεπτομερειών της οικογενειακής ζωής, η ταινία καταφέρνει να χτίσει μια ένταση που δεν σε αφήνει ως το τέλος της. Δύο γυναίκες θεατές σχολίασαν: «Ευχόμουν να μην τελειώσει ποτέ η ταινία» και «Η ταινία δεν ήταν απλά ψυχαγωγική. Άγγιξε κάτι μέσα μου και το αποτύπωμά της θα διαρκέσει για πολύ καιρό».
Σχόλια
Σχολιάστε