Tydzień Filmu Niemieckiego 2022

    Program Tygodnia Filmu Niemieckiego powstał w oparciu o najciekawsze produkcje, jakie pojawiły się w ubiegłym roku w niemieckich kinach oraz na międzynarodowych festiwalach, Znalazły się w nim także filmy podejmujące ważne tematy, jakimi interesują się tworzący w Niemczech reżyserzy i reżyserki. A ci często bardzo szybko reagują na aktualne problemy dotyczące nie tylko społeczeństwa, w którym żyją, ale też kwestii globalnych, mających wpływ na naszą codzienną egzystencję.

W ramach tegorocznej edycji zaprezentujemy dwa filmy, które swoją premierę miały podczas ostatniego festiwalu Berlinale. Akcja obu rozgrywa się w niemieckiej stolicy i choć dzieli je prawie 100 lat burzliwej i tragicznej historii, to problemy, przed którymi stoją ich bohaterowie, wydają się być bardzo podobne. Brawurowa ekranizacja powieści Ericha Kästnera z 1931 roku „Fabian. Historia pewnego moralisty” w wykonaniu Dominika Grafa to opowieść o ludziach, którzy w otaczającym ich i chylącym się ku upadkowi świecie nie potrafią znaleźć miejsca dla siebie. Z kolei Daniel Brühl, stojący tym razem po obu stronach kamery, w filmie „Jedenaste: znaj sąsiada swego” zderza ze sobą sąsiadów mieszkających tuż obok siebie, ale zdających się żyć na dwóch różnych planetach. O tym jak systemy polityczne po obu stronach żelaznej kurtyny, która jeszcze nie tak dawno dzieliła świat, wpływają na życie jednostek opowiadają: Franziska Stünkel w dramacie „Strzał z bliska” oraz Oliver Rihs w przewrotnie nawiązującym do filmów akcji obrazie „Wolni albo martwi”. Bardzo aktualny problem migrantów i ich integracji podejmuje Anne Zohra Berrached w filmie „Copilot”, poruszającej historii rodzinnej islamskiego ekstremisty oraz Visar Morina w „Wygnaniu”, opowiadając o Albańczyku z Kosowa, niepotrafiącym odnaleźć się w nowej, niemieckiej rzeczywistości. Gentryfikacja, wyzysk na rynku pracy, zanik społecznych więzi, jakie wymusza współczesny kapitalizm, nie dotyczą tylko krajów rozwijających się lub konkurujących z wiodącymi gospodarkami świata. To problemy, z którymi mierzą się niemieccy pracownicy pewnej niewielkiej firmy i które pokazuje Mia Maariel Meyer w swoim świetnym debiucie „Nasiona”.

Z twórczością większości reżyserów i reżyserek polscy widzowie zetkną się po raz pierwszy i cieszymy się, że Tydzień Filmu Niemieckiego będzie okazją do ich poznania. Kinematografia zachodniego sąsiada jest wypadkową wielu różnych punktów widzenia, bo różnorodne jest pochodzenie i kulturowe zaplecze jej twórców. Dlatego warto przyglądać się światu za pośrednictwem ich kamery i poprzez ich wnikliwe spojrzenie.
 

Opisy filmów:

Jedenaste: znaj sąsiada swego (Nebenan)
Fabian albo świat schodzi na psy (Fabian oder der Gang vor die Hunde)
Copilot
Nasiona (Die Saat)
Wolni albo martwi (Bis wir tot sind oder frei)
Wygnanie (Exil)
Strzał z bliska (Nahschuss)
   

Program w Warszawie:

21.01.2022
Jedenaste: znaj sąsiada swego (Nebenan)
Niemcy, 2021, 94'
© 2021 Amusement Park Film GmbH Warner Bros GmbH |Reiner_Bajo Reżyseria: Daniel Brühl
Scenariusz: Daniel Kehlmann
Zdjęcia: Jens Harant
Obsada: Daniel Brühl, Peter Kurth, Aenne Schwarz, Rike Eckermann
Produkcja: Company Amusement Park Film, w koprodukcji z Erfttal Film & Fernsehproduktion, Gretchenfilm, Warner Bros. Pictures

Pokazy festiwalowe: Berlinale 2021

Daniel, odnoszący międzynarodowe sukcesy aktor, wybiera się do Londynu na ważny casting. Przed podróżą wstępuje na kawę do typowego berlińskiego lokalu w modnej dzielnicy Prenzlauerberg, gdzie od jakiegoś czasu mieszka. Zajęty niekończącymi się rozmowami telefonicznymi nie zwraca uwagi na ludzi, którzy go otaczają. A miejsce, do którego wstąpił, nie uległo, w przeciwieństwie do kamienicy z jego luksusowym loftem, liftingowi i doskonale pamięta czasy wschodniego Berlina. Stałym gościem jest tu Bruno, który uważnie obserwuje Daniela i wkrótce okaże się, że jest jego bliskim sąsiadem. Uwagi, jakie czyni pomiędzy jedną i drugą rozmową telefoniczną filmowego celebryty, zaczynają wytracać aktora z równowagi i zmuszą go do poważnej rozmowy, która zaburzy jego przekonanie o własnej świetności i zaważy nad przyszłym życiem.

Kameralny film wyreżyserowany przez niemiecko-hiszpańskiego aktora Daniela Brühla, znanego także polskim widzom z komedii „Good Bye, Lenin”, to nie tylko przewrotna opowieść o współczesnych zagrożeniach, lecz także pełna humoru i dystansu konfrontacja tego twórcy z własnym wizerunkiem. Wspaniale zagrany i bazujący na inteligentnym scenariuszu Daniela Kehlmanna film dotyka też ważnych i aktualnych nie tylko w Niemczech tematów: gentryfikacji, niegasnącego konfliktu pomiędzy wschodnimi i zachodnimi Niemcami, poczucia krzywdy, jaką ciągle odczuwają ci pierwsi - ofiary zjednoczenia i poczucia wyższości, jakiej nie udaje się ukryć przybyszom z Zachodu. Narastająca frustracja rodzi chęć odwetu. Filmowy Bruno przeprowadza go w bardzo subtelny sposób.
© 2021 Amusement Park Film GmbH Warner Bros GmbH |Reiner_Bajo Daniel Brühl urodził się w 1978 roku w Barcelonie, w niemiecko-hiszpańskiej rodzinie, a  dorastał w Kolonii. W wieku 15 lat debiutował w telewizyjnym dramacie kryminalnym „Svens Geheimnis”. Główna rola w filmie „Good Bye Lenin!” Wolfganga Beckera z 2003 roku przyniosła mu wiele nagród m.in. Bambi, Bawarską Nagrodę Filmową i Europejską Nagrodę Filmową oraz ogromną popularność. Za kolejną rolę w melodramacie „Was nützt die Liebe in Gedanken” (2004, reż. Achim von Borries) otrzymał nagrodę Europejskiej Akademii Filmowej. Za kreację Nikiego Laudy w biograficznym dramacie sportowym Rona Howarda „Wyścig” (2013) dostał nominację do Złotego Globu i BAFT-y. Film „Jedenaste: znaj sąsiada swego” to jego debiut reżyserski.

22.01.2022
Fabian albo świat schodzi na psy (Fabian oder der Gang vor die Hunde)
Niemcy, 2021, 186'
© Lupa Film |Hanno Lentz Reżyseria: Dominik Graf
Scenariusz: Dominik Graf, Constantin Lieb
Zdjęcia: Hanno Lentz
Obsada: Tom Schilling, Albrecht Schuch, Saskia Rosendahl, Meret Becker
Produkcja: Company Lupa Film, w koprodukcji z ZDF

Pokazy festiwalowe: Berlinale 2021
Nagrody i wyróżnienia: Srebrna Niemiecka Nagroda Filmowa dla Najlepszego Filmu 2021
 
Powieść Ericha Kästnera „Fabian. Historia pewnego moralisty” ukazała się w 1931 roku okrojona przez ówczesną cenzurę. Oryginalny tekst książki udało się zrekonstruować i wydać Svenowi Hanuschkowi w 2013 roku i stał się on podstawą scenariusza filmu Dominka Grafa. Tytułowy bohater jest filologiem, który pracuje jako specjalista od reklamy w berlińskiej firmie tytoniowej. Wolny czas spędza w barach, kawiarniach i nocnych lokalach, wśród upadłych kobiet, niespełnionych artystów i wszelkiej maści społecznych wyrzutków, jakich można było spotkać w Republice Weimarskiej w złotych latach 20. i 30. Jedynym wyjątkiem wśród tej grupy jest Labude, przyjaciel korzystający bez skrupułów z ojcowskiego majątku, który z pasją pracuje nad rozprawą habilitacyjną o Lessingu. Życiowym mottem Fabiana jest dystans do świata i ludzi, obojętność wobec pokusy, jaką jest dążenie do osiągnięcia wysokiej pozycji społecznej lub towarzyskiej czy majątku. Ta dekadencka postawa będzie miała swoje konsekwencje: zwolnienie z pracy, rozstanie z ukochaną, śmierć przyjaciela, a w końcu tragiczny finał własnej egzystencji.
© Lupa Film |Hanno Lentz Film Dominika Grafa, choć kręcony na podstawie historycznej książki, nie jest filmem kostiumowym, raczej współczesnym obrazem, którego bohaterowie lubią zaglądać do sklepów vintage. Jest ponadczasową opowieścią o powtarzającej się co jakiś czas historii i o tych samych emocjach, które niezmiennie towarzyszą społecznym procesom. Widać to także w filmowej formie, na którą składają się czarno-białe zdjęcia, archiwalne materiały, fragmenty starych, niemych filmów, ujęcia zrealizowanie na ziarnistej ośmiomilimetrowej taśmie czy wreszcie w najnowszej technologii HD. Film Grafa jest też hołdem złożonym Berlinowi oraz jego niezwykłej i ciągle uwodzicielskiej, dekadenckiej atmosferze.

Dominik Graf urodził się w 1952 roku w Monachium. W latach 1974–1980 studiował w Wyższej Szkole Telewizji i Filmu w rodzinnym mieście. Zadebiutował w 1980 roku filmem „Der kostbare Gast“, za który otrzymał Bawarską Nagrodę Filmową. Jest też autorem wielu scenariuszy filmowych. Za zrealizowany w 1988 roku film „Die Katze“ dostał Niemiecką Nagrodę Filmową jako najlepszy reżyser, a 10 lat później wyróżniono go Bawarską Nagrodą Filmową za całokształt twórczości. Jest autorem wielu filmów kinowych, telewizyjnych oraz seriali, a także licznych scenariuszy.


23.01.2022
Copilot
Niemcy, Francja, 2021, 118'
© Razor Film | Christopher Aoun Reżyseria: Anne Zohra Berrached
Scenariusz: Stefanie Misrahi, Anne Zohra Berrached
Zdjęcia: Christopher Aoun
Obsada: Canan Kir, Roger Azar, Özay Fecht, Jana Julia Roth, Ceci Chuh, Nicolas Chaoui
Produkcja: Razor Film w koprodukcji z Haut et Court, zero one film, NDR, Arte.

Pokazy festiwalowe: Berlinale 2021

Asli, młoda Turczynka studiuje w Hamburgu medycynę. Do jej kręgu znajomych i przyjaciół należą zarówno Niemcy jak i inni obcokrajowcy. Pewnego dnia pojawia się wśród nich Saaed z Libanu, który również planuje zostać medykiem, choć jego największym marzeniem jest pilotowanie samolotów. Chłopak ma jasno sprecyzowane poglądy, chce założyć rodzinę i troszczyć się o nią. Związkowi Asli z młodym Arabem ostro sprzeciwia się matka dziewczyny, jednak para postanawia pokonać tę przeszkodę i zawiera małżeństwo w tajemnicy przed nią. Wkrótce Saaed zaczyna znikać z domu, najpierw na krótko, potem na coraz dłużej. Nie wyjaśnia swojego zachowania, wymaga zaufania i zapewnia o uczuciach. Kiedy pewnego razu jego nieobecność przedłuża się, zaniepokojona Asli decyduje się odwiedzić jego rodzinę w Libanie. Wszyscy są bardzo serdeczni i otwarci, a ich styl życia nie odbiega od zachodnich standardów. Są zdziwieni, że żona Saaeda nie wie, gdzie on przebywa. Asli dostaje wkrótce wiadomość od męża, z USA.
© Razor Film | Christopher Aoun Reżyserka filmu Anne Zohra Berrached opowiada historię, którą znamy z niezliczonych medialnych relacji, ale przedstawia ją z nietypowego punktu widzenia i stawia jednocześnie ważne oraz bardzo aktualne pytania. Na ile znamy osoby, które są nam najbliższe i czy jest się współodpowiedzialnym za czyny członka najbliższej rodziny? Gdzie i czy w ogóle można wyznaczyć granicę lojalności wobec bliskich i wreszcie czy ważniejsza jest odpowiedzialność za rodzinę, czy też za społeczeństwo i świat, w którym żyjemy. 

Anne Zohra Berrached urodziła się w 1982 roku w Erfurcie w rodzinie pochodzącej z Algierii. Absolwentka psychologii, studiowała też reżyserię w Akademii Filmowej Badenii-Wirtembergii. Jej dokument „Heilige und Hure” (2012) był pokazywany na ponad osiemdziesięciu festiwalach filmowych na całym świecie. Debiutancki film fabularny „Dwie matki” (2013) miał swoją światową premierę na 63. MFF w Berlinie, a kolejny „24 tygodnie” (2016) startował w konkursie tego festiwalu. Znalazł się także w programie Tygodnia Filmu Niemieckiego i był pokazywany w polskich kinach.

24.01.2011
Nasiona (Die Saat)
Niemcy, 2021, 100'
© kurhaus production |Hanno Koffler (Rainer) Reżyseria: Mia Maariel Meyer
Scenariusz: Mia Maariel Meyer, Hanno Koffler
Zdjęcia: Falko Lachmund
Obsada: Hanno Koffler, Anna Blomeier, Lilith Julie Johna, Robert Stadlober
Produkcja: Company urhaus production

Pokazy festiwalowe: Berlinale 2021

Rainer i Nadine wprowadzają się z 12-letnią córką Doreen do nowego domu. Poprzedni musieli opuścić, bo jego właściciel miał inne plany, a obecny, kupiony na kredyt, wymaga pilnego remontu. Wykonuje go po godzinach Rainer, który sam pracuje w niewielkiej budowlanej firmie. Po latach dostaje wreszcie awans na kierownicze stanowisko. Niestety nowe zadania przerastają jego kompetencje, ale nie te zawodowe tylko ludzkie. Nie jest w stanie zaakceptować nieuczciwych praktyk i chce być lojalny wobec kolegów. Nie są to jednak cechy pożądane w świecie, gdzie kapitalistyczne stosunki obejmują nie tylko relacje pracownicze, ale też społeczne. Zawodowa degradacja Rainera zachwieje podstawami egzystencji jego rodziny. A to z kolei wpłynie na wzajemne relacje jej członków, szczególnie ojca z dorastającą córką.
© kurhaus production |Hanno Koffler (Rainer) Mira Maariel Meyer kreśli w swoim filmie  obraz brutalnego współczesnego kapitalizmu, który coraz bardziej niszczy społeczne więzi i demoralizuje przyzwoitych ludzi, a innym pozwala bez skrupułów wykorzystywać uprzywilejowaną pozycję, w jakiej się znaleźli. Ale reżyserka mierzy się także z ciągle obowiązującym wizerunkiem mężczyzny jako głowy rodziny, którego powinnością jest zadbać o jej los i który nie może przyznać się do porażki, ani pokazać słabości. Frustracja i zwątpienie jak tytułowe nasiona przyniosą swoje niechlubne plony.

Mira Maariel Meyer urodziła się w niemiecko-fińskiej rodzinie w 1981 roku. Studiowała reżyserię filmową w University of Goldsmiths w Londynie, który ukończyła w 2008 roku. Po powrocie do Niemiec rozpoczęła realizację filmów dokumentalnych i reportaży. Za obraz „140 Sekunden” otrzymała w 2012 roku Grimme Online. W 2014 zadebiutowała filmem „Treppe Aufwärts”, a kolejna produkcja „Die Saat”, miała swoją premierę na tegorocznym festiwalu Berlinale w sekcji Perspektive Deutsches Kino.

25.01.2022
Wolni albo martwi (Bis wir tot sind oder frei)
Szwajcaria, Niemcy, 2020, 118' 
© Midres Reżyseria: Oliver Rihs
Scenariusz: Ivan Madeo, Dave Tucker, Oliver Rihs, Norbert Maass, Oliver Keidel
Zdjęcia: Felix von Muralt
Obsada: Marie Leuenberger, Joel Basman, Jella Haase
Produkcja: Companies Contrast Film, Port au Prince Film & Kultur Produktion, w koprodukcji z Niama Film/Stuttgart

Pokazy festiwalowe:, PÖFF Black Nights Film Festival, Tallinn 2020; Camerimage 2020, Miedzynarodowy Festiwal Filmowy, Pekin; 2020, Międzynarodowy Festiwal Filmowy Moskwa, 2020; Berlinale 2021; Avanca Film Festival, 2021.

Nagrody i wyróżnienia: Nagroda dla Najlepszej Aktorki (Marie Leuenberger), PÖFF Black Nights Film Festival, Tallinn 2020; Nagroda dla Najlepszej Aktorki (Marie Leuenberger), nagroda dla Najlepszego Filmu, Nagroda za Najlepsze Zdjęcia i nagroda Don Kichota, Avanca Film Festival, 2021.

Walter Stürm, jeden z protagonistów szwajcarsko-niemieckiego filmu Olivera Rihsa, był barwną postacią przestępczego świata, który zaliczył liczne pobyty w więzieniach Szwajcarii, Włoch, Francji i Hiszpanii. Choć pochodził z zamożnej rodziny przemysłowców jego profesją była wszelkiego rodzaju działalność kryminalna: od sprzedaży kradzionych aut, poprzez włamania i kradzieże, aż po napady na banki. W swoich akcjach nie używał przemocy, a spektakularne ucieczki z więzień budowały legendę ludowego bohatera, który, niczym filmowi herosi, grał na nosie nielubianym policjantom i na swój sposób sprzeciwiał się niesprawiedliwemu, patriarchalnemu systemowi. Lata 80., kiedy rozgrywa się akcja filmu, to w Szwajcarii czasy niepokojów społecznych i walki o prawa kobiet. Jedną z aktywistek jest prawniczka, Barbara Hug, która nie tylko walczy o uwolnienie aresztowanych na protestach działaczek, ale też wykorzystuje salę sadową jako polityczną trybunę do prezentowania swoich wolnościowych poglądów. Walter Stürm, „król ucieczek”, którego obrony się podejmuje, kiedy ten ogłasza głodówkę w proteście przeciwko osadzeniu w izolacji, staje się dla niej symbolem oporu. Jego popularność może pomóc w osiągnięciu politycznych celów, o które sama walczy.
© Midres Przewrotnie nawiązujący do filmów o szarmanckich włamywaczach czy inteligentach-złodziejach obraz Olivera Rihsa podejmuje jeden z wątków historii walki Szwajcarek o równe prawa, które zostały im przyznane dopiero w 1990 roku. Film podejmuje również ważne i bardzo aktualne także dzisiaj kwestie: czym jest w patriarchalnym świecie wolność dla mężczyzny, a czym dla kobiety i czy cel uświęca środki oraz dopuszcza wszelkie sojusze.

Oliver Rihs urodził się w 1971 roku w szwajcarskiej miejscowości Männedorf. Po zdobyciu w Zurychu wykształcenia jako projektant zajmował się grafiką użytkową pracując jednocześnie w filmowej branży reklamowej. 1996 roku rozpoczął realizacje filmów dokumentalnych dla stacji SF1-Sendung Quer. Dwa lata później jego krótki metraż „Lilien” został nagrodzony jako najlepszy film na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Locarno. Pierwszym filmem kinowym był obraz „Brombeerchen” (2001), do którego także napisał scenariusz, a w 2006 zrealizował „Schwarze Schafe”.   

26.01.2022
Wygnanie (Exil)
Niemcy, 2020, 121'
© Goethe-Institut Reżyseria i scenariusz: Visar Morina
Zdjęcia: Matteo Cocco
Obsada: Mišel Matičević, Sandra Hüller, Rainer Bock, Thomas Mraz
Produkcja: Komplizen Film, w koprodukcji z Frakas Productions, Ikonë Studio, WDR, ARTE, VOO, BeTV

Pokazy festiwalowe: Sundance 2020, Berlinale 2020, Crossing Europe Linz 2020, Taipei 2020, Nowa Zelandia FF 2020, Melbourne 2020, Szanghai 2020, Zurych Film Festival 2020, Sarajewo 2020, Warszawski Festiwal Filmowy 2020.

Nagrody i wyróżnienia: Nagroda Niemieckiej Krytyki Filmowej dla Mišela Matičevića; Nagroda dla Najlepszego Filmu, Sarajewo 2020

Xhafer pochodzi z Kosowa, pracuje w firmie farmaceutycznej, jego żona, Nora jest Niemką i niedawno została po raz trzeci matką. Pomiędzy jednym a drugim karmieniem próbuje pisać pracę doktorską i wrócić do uniwersyteckiego życia. Nie może liczyć na pomoc rodziców, bo Ci nie akceptują jej męża, cudzoziemca z Europy Wschodniej. Xhafer doświadcza niechęci teściów przy każdym spotkaniu i odczucie to przekłada się na jego relacje z innymi, w szczególności z kolegami w pracy. Uważa, że przy nowym projekcie został celowo usunięty z listy mailingowej, innym razem ktoś wprowadził go w błąd, aby nie mógł wygłosić przygotowanego referatu, ktoś inny z kolei zablokował mu dostęp do danych badawczych. Wszystkie te przypadki są dowodem mobbingu, którego przyczyną, jak sądzi, jest jego pochodzenie. Kiedy pewnego dnia na bramie ogrodzenia swojego domu znajduje nieżywego szczura, postanawia działać.
© Goethe-Institut Znakomity film Visara Moriny, który, podobnie jak jego bohater, pochodzi z Kosowa, to opowieść o doświadczeniu emigracji i uczuciach, jakie zwykle mu towarzyszą: stracie, odrzuceniu, braku bezpieczeństwa i społecznej akceptacji czy alienacji. Xhafer jest przeciwieństwem typowego emigranta: osiągnął sukces i stał się zasymilowanym członkiem nowego społeczeństwa. Jednak negatywne emocje ciągle towarzyszą mu w codziennym życiu. Twórcy filmu stawiają ważne pytanie o to, w jakim stopniu udana integracja zależy od warunków, jakie stwarza polityka społeczna danego państwa, a na ile od subiektywnych uczuć i wrażliwości imigranta.

Visar Morina urodził się w 1979 roku w Prisztinie, w Kosowie. Reżyserię studiował w Kunsthochschule für Medien w Kolonii. Między 2000 i 2004 rokiem pracował przy realizacji projektów filmowych i teatralnych m.in. w Volksbühne Berlin. Pracę w filmie rozpoczął od filmów krótkometrażowych. Zadebiutował obrazem „Babai”, który został doceniony na wielu międzynarodowych festiwalach i był kosowskim kandydatem do Oskara. Za scenariusz do filmu „Wygnanie” otrzymał w 2018 roku Niemiecką Nagrodę Scenariuszową. 

27.01.2022
Strzał z bliska (Nahschuss)
Niemcy, 2021, 116'
© Goethe-Institut Reżyseria i scenariusz: Franziska Stünkel
Zdjęcia: Nicolai von Graevenitz
Obsada: Cast Lars Eidinger, Devid Striesow, Luise Heyer, Peter Benedict
Produkcja: Companies Network Movie, Franks Filmproduktion, C-Films w koprodukcji z ZDF, ARTE

Pokazy festiwalowe: Berlinale 2021, Monachium 2021, Międzynarodowy Festiwal Filmowy Chicago 2021.
Nagrody i wyróżnienia: Nagroda One Future dla Franziski Stünkel, Filmfest, Monachium 2021

Druga połowa lat 70. We Wschodnim Berlinie Franz Walter właśnie obronił doktorat na Uniwersytecie Humbolta. Władze uczelni proponują mu posadę i profesorską nominację oraz odpowiednie do przyszłej pozycji mieszkanie, którego standard daleko przewyższa możliwości przeciętnego obywatela. Młody naukowiec z dumą zaprasza do niego narzeczoną. Tę wspaniałą perspektywę nowego życia i kariery zakłóca tylko jeden drobny szczegół. W zamian za otrzymane profity państwo oczekuje rocznej współpracy z Ministerstwem Bezpieczeństwa Publicznego, czyli STASI. Dla lojalnego obywatela, jakim jest Franz Walter, nie stanowi to większego problemu, zobowiązanie do współpracy podpisuje niemal w przelocie. Pierwszym zadaniem, jakie otrzymuje, jest skłonienie do powrotu do NRD piłkarza grającego w hamburskim klubie, któremu udało się uciec na zachód. Metody, jakimi posługują się koledzy ze służb, to dobrze znane także dzisiaj działania: prowokacje, fałszywe oskarżenia, ingerencja w życie prywatne. Kiedy stawką staje się życie żony futbolisty, Walter postanawia się wycofać.
© Goethe-Institut Reżyserka nie zdradza, co skłania bohatera filmu do podjęcia decyzji o współpracy ze STASI: stojąca przed nim kariera, wygodne i w miarę luksusowe, jak na NRD, warunki życia czy też wiara w słuszność państwowej polityki. Być może złożyły się na nią wszystkie trzy elementy. Scenariusz filmu oparty jest na prawdziwym przypadku oskarżenia o szpiegostwo NRD-owskiego inżyniera Wernera Teske, straconego w 1981 roku, ostatniej ofiary autokratycznego państwa. Franziska Stünkel zrealizowała nie tylko kolejny obraz odnoszący się do niedawnej niemieckiej historii, ale także przejmujący dramat o uwikłaniu jednostki w przestępczą działalność państwa i konsekwencjach jakie musi z tego powodu ponieść.

Franziska Stünkel urodziła się w Getyndze w 1973 roku. Od 1994 studiowała scenopisarstwo i reżyserię filmową w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Kassel, a następnie filmoznawstwo w Hildesheim. W 1999 podjęła studia filmowe w Wyższej Szkole Zawodowej  w Hanowerze. Jako studentka zrealizowała liczne filmy krótkometrażowe, z których wiele otrzymało nagrody na międzynarodowych festiwalach. Zadebiutowała filmem fabularnym „Vineta” (2006), filmową adaptacją sztuki Moritza Rinke, za który dostała Nagrodę Otto Sprengera dla Najlepszego Debiutu Filmowego. Zajmuje się także fotografią. Jej prace były nagradzane i pokazywane w wielu galeriach i muzeach. „Strzał z bliska” to jej drugi film fabularny.

Patroni medialni

Wróć