„Od Caligariego do...“ Estetyka i neofaszyzmy

John Heartfield, Niebezpieczni stołownicy, 1939, dzięki uprzejmości Johna Heartfielda oraz The Heartfield Community of Heirs John Heartfield, Niebezpieczni stołownicy, 1939, dzięki uprzejmości Johna Heartfielda oraz The Heartfield Community of Heirs

wt., 05.11.2019

18:00

Goethe-Institut Warszawa

Dyskusja

We współpracy z Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie ("Nigdy więcej. Sztuka przeciw wojnie i faszyzmowi w XX i XXI wieku"), jako część programu Roku Antyfaszystowskiego. Koncepcja Bogna Stefańska, Jakub Depczyński

Udział biorą: Inke Arns, Volker Weiß, Kaja Puto, Maciej Piasecki

Jak rozpoznać neofaszyzmy, post-faszyzmy i alt-right? Jaką estetyką się posługują? Dla wielu młodych ludzi agresywne ruchy polityczne związane ze skrajną prawicą stanowią jedyną odpowiedź na współczesne globalne problemy i wyzwania, takie jak nierówności ekonomiczne, pogarszające się warunki pracy, kryzys uchodźczy, katastrofa klimatyczna. Estetyczna propaganda uprawiana przez ruchy neofaszystowskie często pozostaje niewidoczna dla niewtajemniczonej większości obywatelek i obywateli. Czas wyczulić zmysły na sposoby wizualnej obecności neofaszyzmów w sferze publicznej. Zaproszeni goście zastanowią się, jak mogłaby wyglądać antyfaszystowska odpowiedź na falę faszyzujących treści we współczesnej kulturze wizualnej oraz jaką rolę w tej kwestii może odegrać sztuka.

Dr. Inke Arns © Foto: Anne Bergner dr Inke Arns,  kuratorka, autorka licznych publikacji i katalogów, wykładowczyni na uniwersytetach i akademiach sztuk pięknych w Berlinie, Lipsku, Rotterdamie, Zurychu, Dortmundzie i Amsterdamie. Od 2005 artystyczna kierowniczka, a od 2017 dyrektorka HMKV (Hartware MedienKunstVerein), Dortmund. Od 1993 niezależna kuratorka i krytyczka sztuki specjalizująca się w sztuce i teorii mediów, zagadnieniach kultur sieci i problematyce Europy Wschodniej. W HMKW zrealizowała ostatnio wystawę  „Der Alt-Right-Komplex. Über Rechtspopulismus im Netz“ (Alt-right. O prawicowym populiźmie w sieci). Ma w swoim dorobku liczne wystawy m.in., w Bauhaus (Dessau), Moderna galerija (Ljubljana), Künstlerhaus Bethanien (Berlin), Museum of Contemporary Art (Belgrad), HMKV (Dortmund), Centre for Contemporary Arts – CCA (Glasgow), KW Institute for Contemporary Art (Berlin), Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (Warszawa), Contemporary Art Centre CAC (Vilnius), Jeu de Paume (Paryż), Kunsthall Charlottenborg (Kopenhaga), Haus der Kulturen der Welt (Berlin), Muzeum Sztuki (Łódź), NCCA (Jekaterinburg), BOZAR (Bruksela).
Więcej

Maciek Piasecki © Foto: Mikołaj Maluchnik, OKO.press Maciek Piasecki pracuje jako dziennikarz OKO.press, pisząc o problemach społeczno-ekonomicznych, wolności zgromadzeń oraz radykalizmie politycznym. Z kamerą obserwuje chwile, gdy ludzie wychodzą na ulice: marsze równości, protesty w obronie demokracji czy manifestacje pracownicze, ale też homofobiczne kontrdemonstracje czy pochody skrajnej prawicy. Prowadzi też podkasty „OKO do słuchania”. Mieszkał we Wrocławiu, Szczecinie, Gorzowie Wlkp., Warszawie, Budapeszcie i Londynie. Studiował historię sztuki i dziennikarstwo, publikował m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Dwutygodniku”, „Przekroju” oraz brytyjskim wydaniu „VICE”.

Kaja Puto © Foto: Jakub Szafrański Kaja Puto, z wykształcenia kulturoznawczyni i filozofka, studiowała w Krakowie, Berlinie i Tbilisi. Publicystka i redaktorka zajmująca się tematyką Europy Wschodniej, nacjonalizmu oraz migracji. Współpracuje z mediami polskimi i zagranicznymi jako freelancerka. Związana z Krytyką Polityczną, stowarzyszeniem reporterów Rekolektyw i stowarzyszeniem n-ost - The Network for Reporting on Eastern Europe. W latach 2015-2018 wiceprezeska wydawnictwa Ha!art.

Volker Weiss Heike Huslage-Koch, CC BY-SA 4.0
Volker Weiß
, niemiecki historyk und publicysta, zajmuje się historią ekstremalnych ruchów prawicowych w Niemczech oraz historią Niemiec w XIX i XX wieku. Studiował literaturoznawstwo, historię społeczną i gospodarczą oraz psychologię na uniwersytecie w Hamburgu. Do 2014 zatrudniony jako wykładowca w Hamburgu i Lipsku,  obecnie pracuje jako niezależny autor i publicysta m.in. dla Die Zeit i Zeit Geschichte. Dla berlińskiego tygodnika Jungle World, m.in. we własnej rubryce „Notizen aus Neuschwabenland“ (Notatki z Nowej Szwabii) pisze relacje o ekstremalnej prawicy w Niemczech. Jego ostatnia książka „Die autoritäre Revolte. Die Neue Rechte und der Untergang des Abendlandes“ (Autorytarna rebelia. Nowa prawica i zmierzch Zachodu) ukazała się w 2017 i była nominowana do Nagrody Lipskich Targów Książki w kategorii literatura faktu. Napisał posłowie do pierwszego wydania Theodora W. Adorno, „Aspekte des neuen Rechtsradikalismus“, które ukazało się drukiem w tym roku. Jest członkiem „Villigster Forschungsforum zu Nationalsozialismus, Rassismus und Antisemitismus“ oraz „Zentrum für Antisemitismusforschung Berlin“.

Wróć