Kino letnie
Wieczory kuglarzy – kino letnie w Królikarni, towarzyszące wystawie „CYRK”
Copyright: Kairos-Film
sob., 16.07.2022 -
sob., 06.08.2022
Królikarnia
Wieczory kuglarzy – kino letnie w Królikarni, towarzyszące wystawie „CYRK”
Królikarnia
Muzeum Rzeźby im. Xawerego Dunikowskiego
ul. Puławska 113a
Warszawa
Start pokazów po zapadnięciu zmroku .
Wstęp wolny.
W razie złej pogody pokazy w Królikarni.
Program filmowy towarzyszący wystawie „CYRK” to przede wszystkim doświadczenie „seansu pod chmurką”, w wyjątkowej przestrzeni parku wokół pałacu w Królikarni, a także okazja do poszerzania wątków i tematów poruszanych na wystawie. Cyrk i kino mają ze sobą wiele wspólnego: łączy je kulturowa historia obwoźnych pokazów oraz oglądanie atrakcji – ludzi i zwierząt w sytuacjach, które nie są dla nich normalnymi. Nic dziwnego, że motyw cyrku bardzo często gościł w filmach, służąc ich twórcom jako metafora samego medium. Tak jest w wypadku „Wieczoru kuglarzy” w reżyserii Ingmara Bergmana, w którym cyrk jest miejscem życiowych i egzystencjalnych dramatów bohaterów, a tytułowym kuglarzem jest sam reżyser. W historii kina możemy wyróżnić nawet cały nurt filmów cyrkowych – jednym z jego wczesnych reprezentantów jest „Ten, którego biją po twarzy” w reżyserii Victora Sjöströma – arcydzieło filmu niemego, które wprowadza do kina motyw „smutnego klauna”.
Cyrk jest także soczewką, w której skupiają się społeczne i polityczne problemy. Niekiedy są one zaprezentowane w lekkiej, komediowej formie, jak w czechosłowackim filmie „Gdy przychodzi kot” albo w postaci awangardowego formalnie i zaangażowanego politycznie obrazu, jak film Alexandra Klugego „Artyści pod kopułą cyrku: bezradni”, w którym reżyser analizuje wydarzenia 1968 roku, jak i historię kina niemieckiego.
16 lipca / godz. 21:30 /
Artyści pod kopułą cyrku: bezradni [Die Artisten in der Zirkuskuppel: ratlos], reż. Alexander Kluge, Niemcy 1968, 103'
Film opowiada o paraboli sztuki i polityki oraz ich wzajemnych związkach, sytuacji artystów i publiczności. Za pomocą metafory i motywu cyrku Kluge rozprawia się z historią X Muzy w Niemczech. Film nagrodzony Złotym Lwem w Wenecji w 1968 roku.
Przed projekcją prelekcja dra Miłosza Stelmacha.
Miłosz Stelmach – filmoznawca, tłumacz, krytyk filmowy; redaktor naczelny czasopisma „Ekrany”; wykładowca w Instytucie Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Jagiellońskiego; autor książki Przeczucie końca. Modernizm, późność i polskie kino
copyright Kairos-FilmZdjęcie z filmu
23 lipca / godz. 21:30 /
Gdy przychodzi kot [Až přijde kocour], reż. Vojtěch Jasný, Czechosłowacja 1963, 114'
Do małego miasteczka przyjeżdża cyrk. Diana, asystentka sztukmistrza, jest opiekunką Mourka, kota o czarodziejskich właściwościach, który w trakcie widowiska efektownie prezentuje się w ciemnych okularach. Po przedstawieniu dziewczyna zdejmuje swemu pupilowi okulary i wtedy zaczynają się dziać rzeczy nieprawdopodobne.
30 lipca / godz. 21:30 /
Notatki z cyrku [Notes on the Circus], reż. Jonas Mekas, USA, 1966, 12'
Kolory, ruch i wspomnienia z cyrku. Nakręcony w 1966 roku wideo notatnik Jonasa Mekasa – legendy amerykańskiej awangardy filmowej.
Ten, którego biją po twarzy [He Who Gets Slapped], reż. Victor Sjöström, USA 1924, 72'
Klasyka niemego kina, zarazem pierwszy cyrkowy dramat. W przeddzień wielkiego sukcesu naukowiec Paul Beaumont traci zarówno swój wynalazek, nad którym ciężko pracował przez wiele lat, jak i ukochaną żonę Marie. Bohater postanawia porzucić dotychczasowe życie i rozpoczyna karierę cyrkowego klowna o tajemniczym imieniu „Ten, którego biją po twarzy”. [filmweb.pl]
Przed projekcją prelekcja filmoznawcy Kamila Kalbarczyka.
6 sierpnia / godz. 21:30 /
Wieczór kuglarzy [Gycklarnas afton], reż. Ingmar Bergman, Szwecja 1953, 93'
Osią akcji są dzieje wędrownej trupy cyrkowców napotykającej różnorakie kłopoty. Właściciel cyrku, który przed laty zostawił żonę i dzieci, wraca w rodzinne strony, by odzyskać serce ukochanej. Mimo dramatycznych przejść i upokorzeń doznawanych przez parę głównych bohaterów wozy cyrkowe podążają wciąż dalej.
