ฤดูร้อนกับช่างซ่อมจักรยาน
“ทำงานร้านจักรยานในฤดูร้อนก็ต้องทนกับความเครียด”

เปลี่ยนยางใน ตั้งเบรก และขายจักรยาน ฤดูร้อนถือเป็นช่วงที่ธุรกิจรุ่งเรืองที่สุดสำหรับร้านจักรยาน Kettenreaktion (“ปฏิกิริยาลูกโซ่”) และสำหรับเด็กฝึกงานอย่างเพาลาด้วย เธอเล่าว่า บางวันลูกค้าเข้ามาในร้านพร้อมๆ กัน 30-40 คน แต่เธอก็ยังสนุกกับงานนี้

เพาลาใช้สมาธิอย่างมากในการทำงาน ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เธอตรวจดูความแน่นหนาของซี่ล้อ ศูนย์ล้อและการหมุนของล้อ เธอไม่ยอมให้อะไรมารบกวนการทำงานของเธอ ไม่ว่าจะเป็นลูกค้าสองคนที่กำลังรอเธออยู่ที่เคาน์เตอร์หรือกระทั่งเซบาสเตียนและวิลลี เจ้านายทั้งสองของเธอ ที่ต่างก็วุ่นอยู่ในร้านจักรยานเล็กๆ ทางตอนใต้ของเมืองไลป์ซิกร้านนี้ และในช่วงนี้ซึ่งเป็นช่วงเริ่มต้นฤดูร้อน ที่ร้านก็มีงานต้องทำมากมายรอทุกคนอยู่ เพาลาให้ความสำคัญกับความแม่นยำมาก | ภาพ (บางส่วน): © Ula Brunner

“การประกอบล้อคืองานโปรดของฉัน มันเป็นงานที่น่าสนใจมาก คุณจะต้องละเอียดรอบคอบมากๆ” เพาลากล่าวขณะถูมือเปื้อนน้ำมัน เพาลา ลูอิเซอ ยูเรอ โคบุส เป็นสาวอายุน้อยที่มีผมเดรดร็อคสีบลอนด์ เธอเกิด พ.ศ. 2540 และกำลังอยู่ในปีที่สามของการฝึกงานเพื่อจะเป็นช่างแมคคาทรอนิกส์จักรยาน จนบัดนี้ เธอเล่าว่าเธอทำได้เกือบทุกอย่างแล้ว ตั้งแต่เปลี่ยนยางใน ปรับตั้งเบรก ไปจนถึงประกอบขอบล้อ

เพาลาทำหน้าที่แนะนำ ซ่อม และขาย | ภาพ (บางส่วน): © Ula Brunner

นี่ถือเป็นข้อดีเช่นกัน เพราะในช่วงเริ่มฤดูใบไม้ผลิถือเป็นช่วงที่ร้านขายดีที่สุด “ถ้าคุณทำงานร้านจักรยานในฤดูร้อน คุณก็ต้องทนกับความเครียดให้ได้” เพาลากล่าว “บางครั้งลูกค้าเข้าร้านมาพร้อมๆ กัน 30-40 คน ทุกคนก็ต้องการบริการเร็วๆ เหมือนกันหมดและมันก็ยากพอตัว” แม้กระทั่งงานซ่อมฉุกเฉินอย่างการเปลี่ยนยางในที่ปกติทำเสร็จได้ใน 24 ชั่วโมง ยังต้องรอนานกว่านั้นในฤดูร้อน

จักรยานขับขี่ในเมือง จักรยานทัวร์ริ่ง จักรยานเสื้อภูเขาและจักรยานเด็ก | ภาพ (บางส่วน): © Ula Brunner

โดยหลักแล้ว จุดแข็งของร้านคือการขายจักรยานและอุปกรณ์เสริม ร้านเคยกระทั่งส่งจักรยานไปไกลถึงฝรั่งเศส ซึ่งลูกค้าได้สั่งซื้อเอาไว้กับทางร้านก่อนจะย้ายไปจากไลป์ซิก แต่สำหรับในฤดูร้อนนี้ เพาล่ากล่าวว่า “งานหลักของร้านจะหนักไปในทางงานซ่อม” พอเข้าฤดูหนาว ทุกอย่างก็จะคลายความตึงเครียดลง “เราถึงขั้นมีเวลาว่างมากพอที่จะปิดร้านได้เร็วขึ้นและมีเวลาแต่งจักรยานของตัวเอง”

เพาลาขี่จักรยานไปทำงาน | ภาพ (บางส่วน): © Nuray DemirFoto (Ausschnitt): © Ula Brunner

สำหรับเพาลาแล้ว จักรยานเป็นพาหนะในการเดินทางอันดับหนึ่ง “ฉันไม่มีใบขับขี่ และฉันก็ไม่ชอบรถสาธารณะด้วย ฉันก็เลยขี่จักรยานเสมอ” แต่เธอกลับไม่ใส่หมวกกันน็อค เธอสารภาพ “มันยากที่จะสวมเข้ากับทรงผมของฉัน”อีกเพียงครึ่งปีเท่านั้นเธอก็จะจบการฝึกงานและได้เป็นช่างแมคคาทรอนิกส์จักรยาน เธอได้รับการส่งต่องานนี้มา พ่อของเธอก็เป็นช่างแมคคาทรอนิกส์จักรยานเช่นกัน และเขาก็ภูมิใจในตัวลูกสาวมาก เพราะยังมีผู้หญิงอยู่ในสายงานนี้น้อยมาก ลูกค้าเองก็ยังถามเพาลาบ่อยๆ เรื่องการทำงานในสายงานที่ผู้ชายเป็นคนส่วนใหญ่ “ฉันว่ามันแย่นะเวลาที่คนคิดมากเรื่องนี้ แล้วก็พูดออกมาว่า โอ้ มีผู้หญิงทำด้วย” ที่วิทยาลัยเทคนิคของเธอมีผู้หญิงอยู่เพียง 5 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น “อย่างน้อยฉันก็มองเป็นเรื่องดีที่มีผู้หญิงอยู่บ้าง มันก็เกิดขึ้นแล้ว”