Në mësimdhënien aktuale të gjuhëve të huaja shpesh simulohen proceset komunikuese. Sidoqoftë, qëllimi ëhtë scenario për mësim në të cilën interakcioni autentik nemes dy personave real zënë vendin qëndrorë. Për arritjen e këtyre qëllimeve, mediumet digjitale luajnë rol të rëndësishëm.
Duket aq e thjeshtë: Në vend që të merren me tekstet e vjetëruara në mësimin e gjuhëve të huaja dhe simulojnë komunikimin në situata të përjetshme, mund të sjellni partnerë realë të bisedave praktikisht në klasë duke përdorur mediat digjitale dhe të mësoni gjuhët në mënyrë autentike duke përdorur shembullin e çështjeve të gjalla.Në Gjermani, që në vitin 1995 u ankua Rainer Donath se "përmes simulimeve didaktike po krijojmë një formë të komunikimit e cila nuk e shprehë as realitet kulturorë e as gjuhësorë të një vendi përkatësr" (Donath 1995: 46). Ai propozoi zëvendësimin e "informacioneve të dorës së dytë të teksteve shkollore, të cilat janë gjithmonë të vjetruara, të shtrembëruara dhe rrallë autentike", të zëvendësohen (Donath 1995: 46) me komunikim të bazuar në realitet dhe filloi E Mail - projekte përkatëse. Por ajo që duket e lehtë dhe bindëse dëshmon të jetë komplekse dhe problematike në detaje. Për shkak se vështirësitë fillojnë me termin autentik.
ÇFAR ËSHTË AUTENTIKE NË KOMMUNIKIM AUTENTIK?
Thirrja për komunikim autentik është e madhe, sepse mësimi i gjuhëve të huaja karakterizohet shpesh me komunikimi joautentik, absurditeti i të cilit komedian gjerman Loriot e ka karikuar në një formë shum të përshtatshme në kursin televiziv "Gjuha gjermane për fillestarët":
Viktor: Quhem Viktor. Peshoj 82 kilogram.
Ai: Quhem Herbert. Treni im niset në 19:26.
Ajo: Ky është burri im.
Ai: Keto janë pantollat e mia.
Viktor: Kjo është valixhja ime.
Në rastin ekstrem, komunikimi i mësimdhënies ka pak të përbashkëta me komunikimin autentik jashtë klasës: shërben vetëm një qëllim didaktik i paracaktuar (për shembull, të mësuarit e përemrave). Nuk ka asnjë motiv të brendshëm për dialog, por më së shumti një diskutim i krijuar artificialisht. Komunikimi nuk ka kuptim në kuptim të përmbajtjes apo edhe domethënies ekzistenciale për botën e jetës së vet.
Megjithatë, origjinaliteti është treguar në tri dimensione, të cilat mund të përmblidhen në vijim të Judith Bündgens-Kosten (2013) ne formë mjaft të shkurtër: si vijon: Komunikimi është gjuhësor dhe kulturor autentik, nëse nuk bazohet në idealet dhe stereotipet e teksteve shkollore, por është nëse është i oreinetuar në realitet gjuhësore dhe kulturor, dhe kur jep mundësinë e vërtetë të kontaktosh me njerëz tjerë dhe poqese shkëmbimi nuk shërben vetëm një kohe kurikulare, por të jete personalisht i rëndësishën për pjesmarësit.
Edhe kjo skicë e shkurtër dhe sipërfaqësore e bën të qartë tensionin e shpeshtë midis komunikimit autentik dhe mësimdhënies. Për ta thënë atë hapur, aq sa më tepër të jenë të didaktizuara proceset e komunikimit, aq më pak ato përjetohen si autentike. Për këtë shkak, komunikimi digjital mund të shihet si një mundësi për të dhënë mësimin e gjuhëve të huaja shkallën më të lartë të mundshme të origjinalitetit gjuhësor, kulturor dhe funksional.
AUTENTICITETI PËRBALLË DIDAKTIZIMIT
Nxënësit mundet të komunikojnë autentikisht me të tjerët për lajme gjuhësore ose në v ideo konferenca. | © Foto (detaj): twinsterphoto - Adobe Stock
Një nga zhvillimet më të rëndësishme në Internet ishte lëvizja nga Consumer Web 1.0 rrjet bashkëpinimi e mediave sociale: Ndërsa bisedat, forumet dhe videokonferencat ishin ende një shesh lojrash ekzotike për nindorat në kohën e projekteve të emailit të Donathit, këto aktivitete janë bërë mediale. Jeta e përditshme e Facebook, Instagram, Snapchat, YouTube, Twitter dhe WhatsApp përdoruesit. Teknikisht, kurrë nuk ka qenë aq e lehtë për të filluar proceset autentike të komunikimit në mësimin e gjuhëve të huaja:
Për të filluar një projekt me shkrim bashkëpunues në internet, në suaza të cilit nxënësit mund të krijojnë një tekst dhe të diskutojnë rreth tij, mjafton të krijohet një dokument të Google- Docs me mundësitë e lira dhe të ndajnë linkun. Portalet si fanfiction.de mund të shërbejnë si pikënisje për leximin shoqëror, ku jo vetëm librat janë në qendër:të vëmendjes edhe filmat aktualë apo lojërat kompjuterike mund të shërbejnë si raste për të shkruar tekste tuaj dhe / ose për të shkëmbyer informacione online.
Atyre që nuk ju pëlqen paraqitja publike e internetit, mund të gjenë në oferta komerciale si lectory një hapësirë të mbyllur ku mund të lexohen libra bashkë, të rezimohen dhe të diskutohet, Profilet dhe grupet ne Facebook paraqesin ftesë për të komunikuar dhe madje hashtagët individualë mund të përdoren për të mësuar gjuhët:
Në instagram, për shembull, rreth mësimit #basicgermanwords është formuar një shoqëri e cila mbledh fotografi artitstike nga fjalë gjermane si Hähnchengrill (zgarë pule) ose Glühwein (verë e zier)
Me blogje të cilat mundet të rregullohen shum lehte përmes shërbimeve si Wordpress, mund të ndërlidhen shum nga funkcionet e përmendura; si një variantë digjitale e ditarit ose portfolio paraqesin zgjërimin virtual të klasës dhe adresojnë potencialisht tërë internetin si publikë (shiqo Schildhauer 2015). Mesengeret polulare si WhatsApp mundësojnë porositë e zëshme të përcillen për një shkëmbim verbal të anuluar kohorë. Kjo mund të jetë e rëndësishme sepse nxënëxit nuk është patjetër të përgjigjrn spontanisht bashkëbiseduasit të tyre dhe mekëtë kanë kohë të mjaftueshme për ta koncepuar shprehjen e tyre gjuhësore. Videokenferencat (përveç tjerash Skype, Facetime, Hangouts) nëndërkohë janë të mundëshme me çdo Smartphon
Kjo thjeshtësi teknike nuk korrespondon me kompleksitetin e sfidës në didaktik për të prezantuar me sukses një proces komunikimi autentik.
Vështirsia kryesore e mësuesve është krijimi i një skenari të mësimdhënies në mënyrë që nxënësit të mos e perceptojnë komunikimin si artificiale dhe të detyrueshme, por si autentike. Si rregull, një temë e përbashkët merret si një ndërlidhje komunikimi: ndër të tjera mund të jenë interesat e njëjta, karakteristikat lokale, temat aktuale ose përmbajtja identike e mësimdhënies.
Sipas rregullavel mbi një temë të përbashkët ndërtohet një urë komunikimi,: kjo mund të përfshijë interesa të ndara, veçori lokale, tema aktuale ose përmbajtje identike të mësimdhënies.
Gjithashtu duhet të theksohet se proceset autentike të shkrimit në mediat digjitale janë të vendosura në mes të poleve të gjuhës së folur dhe të shkruar, kështu që, për shembull, nuk duhet të vlerësoni një bisedë tekstesh sipas standardeve të (fjalorit) Duden-it.
Një aspekt tjetër tipik për komunikimin autentik është që mësimdhënësit e humbin kontrollin mbi më shumë nivele; kështu për shembull nxënësit nuk mund të dergojnë një letër për të kopjuar përmes E- Maili ashtu siç dëshirojnë, por thjeshtë e dërgojnë atë përmes WhatsAppi në Instagramin e tyre, ose pa editur të arsimtarit të komentojnë në Twitter se çka ka ndodhur, nëvend që këtë ta bëjnë përmes Videokonferencës ‘zyrtare’
Në rastin ekstrem, autenticiteti mund të nënkuptojë gjithashtu që nxënësit gjermanë dhe francezë preferojnë të shkëmbejnë informacion në gjuhën angleze.
TEKNIKË DHE DIDAKTIKË
Teknikisht, përdorimi i medias digjitale është më i lehtë se kurrë më parë për të filluar komunikimin autentik. Nga ana tjetër, është ende e vështirë të ruhet autenticiteti në mësimdhënien didaktike. Kjo është ndoshta arsyeja më e rëndësishme pse apeli i Donathit - për ti dhënë fund simulimeve në mësimin e gjuhëve të huaja - është akoma aktual edhe pas gati një çerek shekulli. Që është e mundëshme të komunikohet në mënyrë autentike në orët e gjuhëve të huajat, tregon shembulli i Projektit të videokonferencës gjermano-holandeze GLAS (shih Langela-Bickenbach 2015), i cili fitoi Çmimin e Mësimdhënësve 2018 në kategorinë "Mësime inovative".
